पंचोपाख्यान | Panchopaakhyan Shlok

तंच सुव्हछाभ ३५% भागीरथी तिरी त्रिकुट पर्वतावर एका वृ- क्षाचे ढोलींव जरद्ववागुश्र नखनेत्ररहित रहात होता. त्याच्या संरक्षणूर्थ दुसरे पक्षी आप- ल्या आहारांतून थोड थोई देत होते; तेणे करूत ती उपजीविका करीत असे. एके दिवः सीं दीर्घकर्ण नामा एक मार्जार, पक्षांची पि- लीं भक्षावयास त्या वृक्षाखालीं आठा, त्यास पाहून पिलांना भिऊन मोठा शब्द केला. वे ऐकून गुध त्यांस पुसतो, तुझी कां भिता? येर्थे कोण येतो१ इतक्यांत मार्जाराने जरद्र- व्यास पाहून मी मरतो असें भय मानिलें. नं- तर चित्तांत थैर्य करूल झणतो, या शत्रूपासून मल[ पळावयाची शक्ति नाही, यास्तव याच्या समीप जावे, मग अँ व्हावयाचे असेल त हेऊं, असा निश्चय करून, त्याच्या जवळ आऊन बो- लवो, समर्था तुळा वंदन करितो, तै ऐकून गु पुसतो तूं कोण! तेव्हां तो झणतो मी दीर्ध-