ऐतिहासिक पोवाडे खंड २ | Etihasik Povade Khnad 2

दत्ताजी जाधवाचां पोवाडा श& र दाय नाही, काय कराव ते कळवा १ ”असा तातडीचा निरोप शिवाजीमहा- राजांकडे पाटविळा. जायुदाने गडाची सर्व खवर त्यास कळवून सांगितले दी, “ यापुढे सल्याच बोढणे घातले नाही तर भोंगळ सैन्य हटकून किल्यावर चढल्याशिवाय राहात नाह्दी. व भग त्या क्‍त्तलींत आपलीं माणसें! मात्र फुकट मारली जातील.” जामुदाची सुसजबानी ऐकल्यावर महाराजांना श्रथम थोडे इशिम म्हणज त्वेपय आला. ते उद्गारले “ आजपर्यंत मी मोगलादी दावा छाऊन त्यांची हट्टी नरम केली नाही काय! हास्तासानाची शास्ती केली आणि मागाहून जसवतसिंग येऊन त्यानें सिंदगडास वेढा दिला; तेथेही त्याचा पराभव वरून त्यांस परत पिठून लाविले, असें असतां आता पुरदर द्यातचा मागळ छिनावून घेतात काय १ ”” परतु पहिला वेदाचा भर ओसरल्यानंतर विचारे पाहतां त्याना खरी वस्तात्याते उमगली ब मुळ्समर पसरलेत्या एवढ्या ग्रचड मॉग्ली फौजेशी या वेळी आपणास सामना देता! येणार नाही हद ओळखून त्यांनीं राजा जय- सिंगामापत तह्दाचे बोलणे लाविले. जयसिंगानेहे मी “रजपूत, नदि मराठा, रजपूतच * असा [दिलासा देऊन दापथप्रमाण दित्यावर त्याचा तह ठरला, “ भिऊ नकी मराठ्या, शिवाजी ! कौल राखण तुला” असे पक अश्वासन मिळाल्यावर महाराज म्हणाले, “ मिलक्र्‌ जाना रजपुतात्य”. नतर महाराजांनी फिष्ठा मोगलांच्या हवालीं केला व त्यावर मोगली तिसाण 'वढले. तह्दाश्रमाणे इतराहे किछ्ले वाददाद्दाच्या हवाली वरून महा- राज पातद्याही चाकरझाले. द्दी शिवाजी महाराजावरील मोहीम उरकल्यानतर पातद्याही हुकमा- पमाणे भोयलानी विजापुरावर मोहीम काढठी. तत <०,००० घोडदळ दोत आघाडीस दिलेरणान चाळला तो करक्मभोशाला गेला व तथून मगळ्वेश्यास जाऊन तेथल्या कोटाला मोगलांनी बेदय दिला. त्यानी कोट जिंकला. परतु आतला विजापुरी सरदार खरफरासय्यन पद्धन गेला होता. सग भोगली फौज निलग येथे ग्रेली व तेथे दावभी बरून राहिली. उलट विजापुर्री लोकांनी ग्रानिमी काव्याने सुलसाची नास- धस करून तो उध्वस्त फरुन मोगलाची रसद मारण्याचा सपाटा लाविला. त्यांनी त्यांच्या बणजार्‍यांचे इजारो बैठ हटले. “छाडेल काबाड 1 वाणी