अर्पण पत्रिका | ArpanPatrika

__ आईकसी तरी बरें होय तुझे । येथें काय माझें बळ आहे ।।१३।। बहेणिम्हणे ऐसें बोलोनी जयराम । हिष्याचा संश्रम फार हाता १४ ____ अतराय कांदीं अलष्ठानीं राहिल्या । गाई या जन्मल्या पुण्य वेषे।२॥ ॥ टे _ इ इली संपूणे आहे अनुष्ठान । चित्तघ्रुद्धी जाण इस आहे ॥३॥ (१०) पग माता पिता हिरंभटालागीं । प्राथुनिया वेगीं स्थिर केलें टी ।३॥ म्हणाति कृपा करा आजी दिवसभरी । प्रातःकाळी दुरी ठाव पाही ॥४॥) तयावरी वत्स गाय दोघेजण । न खाती कीं तृण जळेंसहित ॥।५॥। देखोनि वत्सासी गाईचा हृत्तांत । मोट तो सोडीत तये वेळे ॥६॥ आणिलें जवळीं गाइंवत्सापासीं । हुंबरली जेसी पुत्र माता ॥७॥ आपण देखिलें बत्स आणि गाय । म्हणे माण जाय तरी बरा ॥८॥ बहेणि म्हणे तया तृणा पाणी पाजी । न घेति ते माझी थोर माया ॥९|॥। - ॥ अभंग १६ ॥ रा न खाती ते तृण न घेती जीवन । आपणही अन्न टाकियेले ।॥।१॥। चुठती सर्वथा स्वस्थळापासून । येती सव जन पाहावया ॥२॥ | जयराम स्वार्मास सांगितले जनीं । पाहावया निवार्णीं तेही आले ॥३॥ भ्रतार तयासि केला नमस्कार । आपलें अंतर एकनिष्ठ ॥४॥ !: घातलं आसन जयराम स्वामीस । हिरंभटीं त्यास पुनियेलें ॥५॥। मिळोनिया लोक पाहाती लोचनी । स्वामीही ते क्षणीं आनंदले।।६।। म्हणती ब्राह्मणा तूं इचा भ्रतार । सांगतों निधीर ऐक चित्तें ॥७॥। योगम्रष्ट इंची साधनं बळकट । तूंरे इस कष्ट करं नको ॥८॥ स्वषर्माचे तुझी करील हे सेवा । उद्धर्रल जीवा आपुलिया ॥९॥। तुच कांहीं पदरीं पूर्वील सुकुतातेणे हा सांगात प्राप्त झाला ॥१०॥ गाई आणि वत्स हे इचे सांगाती । अचुष्ठानें होती ऐक्य-भावे।1११॥ इचा हेच शुरू ह इचे साधन । तोडील बंधन आपुले हे ॥१२॥ र ॥ अभंग १७॥ भत! जयराम अचुष्ठानीं तिघे । पुर्विस्या प्रसंगें एकनिष्ठ ।।१।। च प सर बोटती उत्तरे । हे कानीं सादरे आयकीली ॥४॥ 1. म्हण स्वामी गेले स्वस्थानासी । मागील हत्तांतासि जाण सांगों ३