सत्यभामापरिग्रहम् काव्यम् | Satyabhamaparigraham Kavyam

दितोयः सगः । स्मरन्‌ सत्राजितः पुत्तयाश्चेष्टितानि क्षणं हरिः । न क्रान्तमपि पन्यानं बुबुधे किच्चिदुन्ममनाः ॥ २० उद्यमेऽस्मित्रभूदादयं कौलोनं मे प्रवत्तंकम्‌ । श्ञाष्यमन्यत्‌ पुनमंन्ये रम्यं कन्याललाम तत्‌ ॥ २१ श्रभावेऽप्यपवादस्य नटमुद्धरता धनम्‌ । नाराध्यः केन सत्राजित्तत्‌कन्याघनलिष्छया ॥ २२ एवमालोचख मनसा चचालाष्वानमच्युतः । सेवित: प्राध्व॑ वातेन प्राथनासिदिशंसिना ॥ २३ चुकूज मधुर पत्नो पथि तस्य तरौ तरौ । दृकपथे मड़लायेव पुष्यिस्यपि लता बभौ ॥ २४ प्रसेनतुरगज्तुखां पदवोमनुगच्छता । ससन्येन चिरात्तेन जगाहे गनं वनम्‌ ॥ २५ शश्वदिचिन्वता तस्मिन्‌ दष्टः साखो भुवं गतः। व्यसुः प्रसेनो हदये वदन्‌ सिंहनख क्षतम्‌ ॥ २६ दृष्टा सिंहृपदान्यत्र सज नाय च दशेयन्‌ । व्याचष्ट व्यसनं तस्य सिंहोपक्रममच्युतः ॥ २७ ्रथान्िधापि तदहे मणिरितरमनाप्रुवन्‌ । समं प्राणैः प्रसेनस्य मेने सिंहेन तद्धतम्‌ ॥ २८ अविखान्तो दधे भूयः सेनयानुगतो दरिः । स्यमन्तकष्हरस्यापि इरेरन्वेषणे मनः ॥ २