वृक्षवर्णन | Vrikshhavarnan

'ऊ बयाच्या दिवसांत आंण्ब्यांवरच आपलीं उपजीविका करतात. उन्हाळ्यांत उन्हाळ्याच्या तापाने वाटसरू ठीक भ्रकले अः सतां आंबा खाऊन समाधान पावतात “आंब्याचे पदार्थ,पष्कळ*्होत[त. त्याचा मरवा हाता आणि दोन चार प्रकारचे लाणचे होते. हिरवे आंबे वाळ- वून यांची आंबोशी कट्टितात ती क्रित्येक लोक भाज्या वौरे पदाट्लांत चिंचेचे ऐवजी' घालतात. रंगारी लोक ती रंगात घालतात “आंब्याच्या बांब्यांतील कोय चांभार लोक चां- मझ्याला काळा रंग येण्यासाठीं घांसतात. आमांश झाला असता आंब्याचा कोय दह्यात वांदे पोटांत घेतात. तचे*तल काढतात, ते मोठे औषधी आहे. म्रीष्म क्रतूत लोकांस मुख व्हावे ह्मणून ईश्वराने ह्या अतत अशी रसभरित व मधर फळे उत्पन्न केलीं आहेत ह्यावरून त्याची कपा मनुष्यावर क्रेवढी आहे. ह्याचा विर चार करावा अक ४. आंबवाहा काकणात व करनाटक दशांत आंबराड्याची झाड प प्कळ आहेत. हा झाडे बहुधां रानांत असतात. क्राणी कराणा बागांत देखील हीं झाइ लावितात. आंवाड्याचा वक्ष कार माठा हाता. त्याची पान 'रामफळीच्या पानासारखी असतात. त्याचे लांकड फार ठिसळ व वांकडे असते सणन ते सपणाखेरीज दसऱ्या कोणत्याही कामांत उपयौर्गी मडल नाही. त्याचे फळ फार आंबट', आणि पोफळाएवढे