शूरवीर रामराव घोरपडे | Shurvir Ramrao Ghorapade

भूरवीर रामराव घोरपडे (११) १. चना खाण सुचना एक सारख्या डोंळ्यांतन पा- ण्याच्या धारा चालल्या होत्या! आह्मी एवढ्या जी- वाच्या मेत्रिणी परंत आमचे जवळ स॒द्धां भाषण नाह. पण जव्हां का मनासारख होण्याचे ठरले तेव्हां छागढीच कशी कळी उमलली हॅसा०-खरेंच ग बाई! थट्टा करायाला तुझें काय जातें ! जाडदे ते मंजु०-नाही कोण हणत! पण आतां आनंद आहेना! आतां काय बाई तुमचा थाट! छा£खानी राज्याच्या माळाकिणी बनळांत ना! हॅसा[०-आनंद नसायाछा काय झाले! परमेश्वरांन कृ- पा केल्यावर आनंद कां बर॑ नाहीं होणार ! मंज्ञ ०-पण ह्या गरीब मैत्रिणींची आठवण तरी होते का! हसा०-हं ग काय तुझ बाळण! असं कधीं तरीं हो- इछ का! तं माझी लहानपणची मेत्रीण मी तहा कां वित्तरेन ! संज्ञ०-बंरे! जातें बाई मी आतां हंसा[०-बेसग! जाशील! एवढी काय मेली घाई! पण उद्यां खचीत येशील ना: संज्ञ०-येदेन हा खाचेत! पण आतां संध्याकाळ नाहीं कां झाली! सासबाहे काय बर ह्यणतील ! हंसा ०-माझे नांव सांग ह्मणजे काले! मजु०-( इतक्यांत रामराव येती अस पाहून ) अग बाई! तमचे यजमान आलेच वाटते! जातं _ बर आतं!