संजीवनी | Sanjivani

९ तमच्या एकांकिका चटकदार आहेत: त्यांतील संशद आकर्षक व वाचकांच्या मनाहा पद परे ओढीत नेणार आहेत. पण पात्ा- च्या तॉडची वाक्थ याहिपेक्षां सटसटीत व संभाषण सभ असती, तर आधिक बरे झाले अप्तं. पण आहे या परिस्थिताने कसळाहि रसापकष होत नसल्यान हा केवळ वैयक्तिक मताचा प्रश्न आहे म्हणन आपण तां सोडन द्यावा. पराठीत आजवत्रर पप्तळ एका- किका लिहल्या गेल्या आहेत. पण त्याच्या तंत्राचा दोांहीं थोड्या व्यक्तीखेरीन फारप्ता कणी विचार केलेला नाहीं. तम्ही या तंत्राचा थोटाफार विनार केळेळा आहे व॒ आनिक पाउचात्य वाडययांतील एकांकिकांचा अभ्यासही केलेला हे तमच्या या पुस्तकांतील एकांकि!। रून स्पष्ट दिसते. या घेत्ांत ठुमरी लेखा [9शष यशस्वी होळ असें वाट मला आपणाला ए% सचना करात्रीशी वाटते, व ती अस्थानी होणार नाहीं अशी आशा आहे. खलघश्थेला मधन मधन यभाष- णाची जशी अपेक्षा असते ताचप्रमाणे संभाषणाळा विनोदाची अपेक्षा असते. आपण अर्ध पाहतो. कीं सहज बोटतांना देखील आपण एकमेकास हरतऱ्हेने रिझविण्याचा प्रयत्न करतो. हीं स्वाभाविकता कथातंत्रांत उतरल्यास कथा प्रसंगाला गति येते व तें आपोआप आकषक व चरचरित होवें. अर्थात्‌ विनोदाची जो< देतांना शब्दनिष्ठ किंवा पात्रनिष्ठ विनोदात निच प्रमगानिष्ठ विनो दाच्या पाश्चेभमीवर काढावे व ते एका विशिष्ठ दजाच्या खालीं येव देऊं नथ, एवढी काळजी घ्यावी ही सनना आहे. एकदं ही दृष्टी उत्पन्न झाली कीं सवे कांहीं आपोआप सूच छागतं या विषयावर लिहिण्यासारखे पष्कळ आहे, पण तें हे स्थळ नह