सार्थ आश्वलायन - गृह्यसूत्र भाग - 5 | Sarth Ashvalayan Grihyasutra Bhag - 5

प्रस्तावना प्रह्तुत साथ आश्वजणायन-ए्यसूप हा मनन्‍्ध, आमच्या वेदाज्ञार्थचन्द्रिकेचा पाचवा भाग द्वोय धर्माचींमूलअ्रमाणे श्रुति, स्टति व सदाचार आहेत द्यामष्यें, स्मृतीपैकीच कल्पसूर्ते समजलीं जातात कारण तो पुरुषातीं रचलेलीं आद्वेत वेदासारखों अपौरुषेय नाहींत तथापि बेद्‌ व इतर सामाम्यध्मति ह्याच्या मध्यक्ष्यानों, भ्रौत व स्माते ( गृह्य ) हा नावाचीं कल्पसूें येतात हीं अथात््‌ अत्यक्षदष्ट श्रतिवचनास घष्टन रचलेली भसल्यामुलें, अनुमानगम्य वेदाच्या अथवा स्मरणाच्या आधयार्न स्परेत््णा इस६ झहुतीपेश, अीविक जषछ अगोणे उश्तात अत्वेक वेदशांसियो। वेगवेगकीं बल्पसूर्ये असून त्याम्यें, मन्‍्त्रत्राह्मगरूप वेदानींच वर्णिलेला कर्तव्यकर्म रूप धर्म, ब्यवस्थितपणानें सामितला भद्दे आतां, सूत्ोक्त सर्वेच धर्मावीं मूल- वाक्‍यें, उपलब्ध वेदशाखात सापडतीलच अशी खाती देता येणार नाहीं, तथापि सामान्य वैदिक प्रमार्णे सात्र, त्या आचाराना सांपडतातच हेमाद्विसप्रहात पुर्दें दिखे, पुलस्यवचने आहेत “ भ्रोताना कमेणा कत्ति कल्पसूत्र तड॒च्यते ॥ तथब शह्यकलपानां स्मार्तानामुपसप्रहम ॥ १ ॥ शाखानाविशकीणेत्व/त्पुरुषाणाप्रमादत-। नानाप्रकरणस्थत्वात्स्प्लेमूल्ल न छक्ष्यते ” ॥ २॥ भर्य -वेदोक्त कर्मोची जी आचरण योग्य भी भयरचना, तिला बल्पसूत्र असें #णतात त्याचप्रमाणें, स्वृत्युक्त एकाभीवर गृहात होगान्या सस्कारादिक बिर्थीया, गह्यसूजात केलेला सम्रहही, वेदमूलकच खहटला जातो वेदशाखा परस्परात॑ मिसंछल्था असल्यामुछें, अध्ययत करणान्याच्या इुर्लक्ष बमैरे सुक्यापुझ, व मूलवाक््ये निरनिराब्या वेद्प्रकरणात पढलों गेल्यामुदें, गृह्मादिस्प्रतीर्से मूल, बिनचूक सापडत नाहीं असो छम्वेदा्या शाइठ व वाष्कल शा दोन शासतावें क्‍्ल्पसूज, शौनकाया क्षिष्य असलेल्या आश्वलायन महर्षीनें रचिकें आहे त्यापैकी प्रथम घादयय १३ अध्याय श्रौतसूतर असून शेवट्चे चार अध्याय हैं प्रस्तुत खहासूत भादे ह्याच चार अध्यायाचें मराठी विवरण, अ्रकृत अथात आम्डी केले आहे नैवर्णिकाना सस्कारामुदेंच द्विजत्व येत असतें ते उस्कार एकद्र चाव्येस असून शिवाय