काव्यसौन्दार्य १ | Kavya Saundarya1

€< संमानं जन आदरून तुमची गाती स्तुती संप्रती,. सत्कृत्यास्तव भूषवून तुमच्या माळा गळां घालिती; कोमेजे पारे माळ, काळवश हो ! आहोत सारेजंण, कतेव्यास करा, पारे मिराविणें हें व्यर्थ मोठेपण. 8 ज्यांची सत्कृति, शौय, दान, सुमति प्रख्यात होती जनीं, त्यांची विस्मृति आञ हाय ! पडली लोकां, स्मरा हँ मनीं, काळोपट्टुत विश्व सव, मग हीं गवे, प्रसिद्धी, यश कोठें होत निरूढ १ मूढ मनुजा ! होई न आशावश. रर काव्यरत्नावली. सज्जनांची थोरवी. खोक. भारी तीब्न पळांत भरम करित ञज काळकूट क्षिती; त्यातें माशुनियां सुरांस पुरू दे अत्यंत गौरीपती, नीलय़रीवहि जाहला तरि नसे त्या दुःख, कीं सज्ञजनां स्वाथी प्रीति नसे, पराथांचे रुचे अत्यादरें तन्मना. ६ ददेत्यीं गांजियळें ह्मणून धरणी जेव्हां पडे संकटी, हैं धांवे प्रभु कूमेरंय धरुनी, दे पाठ तीखालतीं; होतो भार अपार अल्प अथवा हं नाठवे; सज्जना स्वार्थी प्रीति नसे, पराथीचे रुचे अत्याद्र तन्मना, २