श्री रामदासी संशोधन खंड १ | Shriramdas Sanshodhan Khand-i

शे घीरामदासी सॅशोधन पण वर्षे करतांना मनाला थेईे संकट याते, इचत लिहितांना वारंवार प्रथम पुरुषाचा उपयेय करम अपरिहार्य होईल किंबा इष्ट वाटेल, देठ 'च मुळी हा की, आपणात अलिल्या अडचणी व आळेळे यअतुमब इसऱ्याव कळावे व त्यास त्या अडचणी डाळता. याच्या य॒अजुमवांचा फायदा येतां यावा. तेव्ह स्वतःविपर्यी बोलणे सर्वस्व! टाळता येणें शक्‍य नव्दे, फक्त एक भीति वाटत: मु्दक्षणारेकी एक मरधुख लक्षण भापणांत चिकटेल क$) काय, तस इतरा वाटेल की काय १ चिकटेल की काय, याचा विचार छिहिणाराते करावयाचा भाहे व तो तला करील, पण इतरांस काय वाटेल, याची भीति नाहींशी दोत नाही, पण परवा पुण्यास अ(लेला अनुभव पाहता ही दि मीति अस्थानी होय असे बाटले, युण्या इतके चिकित्छक लोक-लह्ान आणि मोठे, स्रिया आणि दुरप-हुनियेत दुसरीकडे कोठे भाहेत१ ज्या गोष्टी निकट मित्रमंढळीशिवाय अस्यक्ष कोठें बोठं नयेत, असा छामाम्य नियम आहे, अश भांही गोष्टी पुण्याच्या समेत रामितल्या अषछता त्या जर शोत्यांनी आपलेपणाने ऐेकस्पा, तर महाराष्र वाचक हि मजकडे त्या च कृपाद्टीने पाहणार माहीत, सर्से भानण्याला काय आधार आहे १ तेव्हा महाराष्ट्रवाचकांच्या सदायावर पूर्ण विश्वास टाकून ईं संशोधनदत निर्मय वृत्तीने लिहून काढण्याचे ठरविले आहे. सद्योघन हद एक शाक्ष आहे, त्यांचे एक शाह्न बनू. शकेल. त्यावर अजू कोणी स्वतंन ग्रन्य लिहिल्याचे ठाऊक नाह. भरी. बेंद्रे याची * स[घन- चिकित् ? हा मन्य कार्ला या कोटॉतील आहे. संशोधनाचे बायर्तीत दि पुष्कळाचे अनुमव विचारात घेता काई कांही वाबी ठिद्वाव्तवत प्रस्यापित करता येतील, इतिदासाचार्य गेले, ते आज असते तर द्याखरचनेच्या कामी त्याच्य! विविध अनुमदाचा फेर उपये/ण साला असता. एली हि ज्ञ संशोधक आहेत त्यानीं दि एकत जमून विचारविनिमय केला पाहिले, तॉवर प्रह्ेकाने आपणास आहले अनुमव ब त्यावरून बठाविलेले ठिद्वान्त नमूद करून ठेवणे आवदयक वार्ते, कोणता अनुभव कोठे, कोणाच्या वादतीत आला हं सांगण्याची इच्छा नाई व जरूरी द्वि नादी, महत्य अनुसवाचें आहे. व्यक्ति किंवा स्थळ कोणत हि कॉ अलेता १ ब्यक्त आणि स्थल ही वहुचा विठरून केवळ अलुमव तेवढा च पहवषाचा अं दरविल्यामुळें तं काम ग्रन्यारेमी च करण्याचें योजिठे आई; म्हणजे मध पुढ ठिवदिवाणी झाहेले ठेशेचन नमूद करतांता व्यत्यय ब