धुकें | Dhuken

राव्दही श्र्ढर पडला नाहीं. तिच्या दृष्टीपुढें काजवे चमकू ळागले. नंदाची पाठमोरी आकृती तिच्या दृष्टीला अस्पष्टपणे दिसत होती. तिचे हृदय बूकपणें दाह फोडीत होतें; “ तंदा ! नंदा !?” मांजरी तिच्या पायाशीं घुटमळत तिला विचार्यंत होती जणं: * मव, मब!” हिस्ट्2<)