आळाप आणि विळाप | Aalaap Aani Vilaap

द्या रोवटच्या कवितेत, आपल्या घरकोबड्या मनाला बाहेर येण्याला हाळी देणारा कत्रि घातल्या मृत्युला हासत ज्यानी मावा घगधगे तयाची प्रेरक यथे य्वाळा ९ ९ ९ ये इथेच अपुली परेटव निष्प्रभ पणती मग नवा जीवनानन्द नत्र य्वळनान्ती असे सागत आहे. आणि दृसरे तिसरे काही नसले तरी--- जिवा--भावान्या गोड कथा काही कथायाने ऱ्या जीव अधिर होई हवे त्याल्य हुकार जिव्हाळ्याचे जिव्हाळ्याच्या स्नेहाळ पाखराचे ही कविह्दयाची आस जर पुरली तर॒ मग आत्मनिष्ठेतून उमटलेल्या “ बिठापा । ऐवजी समाजाभिमुखतेतील “आळाप'च अधिक प्रमाणात आळविळ जातील अगी उमेद बाळगण्यास अवसर आहे. वाडमयाची आत्यतिक थोरवी तसल्या आलापातच असते. मानवससारातोळ सुख- दु खाचे मूळ व्यक्तीच्या अन्तरात नसेल इतके ते सभोवारच्या समाज व्यवस्थेत आहे, आणि समाजव्यवस्थला सवौगसुन्दर्‌ निकोपता आण- प्याकडे ज्याचा रोख तेच वाडमय प्रभावी. पुणे शहर ) कवी र. २१ जून १९४१ यशवन्त ॥दनकर पण्टरकर,