श्री मन्महाभारत 8 | Sri Manmahabharat 8

दरवशमाहात्म्य गाता सििटनिी टस पिता अध्याय पहिल. श्रवणादिविधिकथन. मंगलाचरण, नारायण नमम्कत्य नरे चव नरोत्तमम्‌ । टरबीं सरस्वती चव तता जयमुदीग्येत ॥ १ ।। ( श्रीगणेशाळा वंदन अमा. ) ह्या अखिळ! करणांत ली स्फॉति उत्पन्न कळी आहे. तिच ब्रह्मांडांतील यच्चयावत्‌ स्थावर जंगम प्रदा- माह्यान या भवब्रेधाविमोचक जय म्हणजे महा थाच्या ठिकाणीं चिदाभासर्पाने प्रत्ययास भारत ग्रंथाम आरंभ करिते येणारा जो. नरमंक्ञक जीवात्मा, नससंज्ञक : प्रत्येक घमशीळ पुरुषाने सपुरुपाय प्रति- जीवात्म्यास मदासवकाळ आश्रय देणारा जो पादक अशा शासखाचे विवचन कारितांना प्रथम नारायण नामक कारणात्मा. आणि नारायणा-' नर. नारायण आणि नरोत्तम ह्या भगवन्म त्मक कायकारणसर्टीहन पथक व श्रेष्ठ असा: तींचे ध्यान करून नंतर प्रतिपाद्य विषयाचे ना नरोत्तम- सज्ञक सचिदानंदरूप परमात्मा, निरूपण करण्यास प्रवृत्त व्हावे, हे सवथव इ त्या सवास मी अभिवंदन करिता; तसच, नर) ' हॉय. ज्याच्या मुखरूंप कमलळांतून खवणार नारायण व नरोत्तम या तीन तक्लांचे यथाथ | शब्दरूप अभृत खिळ जगत पिडन राहिल ज्ञान करून देणारी जी देवी सरस्वती, तिठाही । . .: उ६ढदा ” हा महाभारताचा क अश मा आभवदन कारता; आणि त्या परमकारणिक असत्यानें ,महाभारताचेच मंगलाचरण यालाही व्या जगम्मातेने छोकहित करण्याविषयी माझ्या अंत:- सानी लागू केलें आहे