विदुरनीति | Viduraniti

अध्याय दुसराः धृतराष्ट्र बोलतो*-हे विदुरा, आह्मी मुळापासून पांडवांचे अपराधच करीत आर्ला आहो१ त्यांचे फळ आह्झांस प्राप्त होईल, ह त्वां नीति उपदेशिली त्यावरून मला' उघड दि सन आहे; तेर्णकरून मी फार.भयभीप्त आहे; तर अशा समयीं तं धर्मराजाचे मनांतील अभिप्राय घेऊन जर्णकरून पांडवांचे व आमचें कल्याण होईल तो उपाय सांग. अरे धृतराष्ट्राचं भाषण ऐकून विदुर झणतो, एखाद्याचें कल्याण व्हावे असे जरी आपले मर्नांत आहे, तश त्यानें प्रसल्यावां- ज्ञून त्याचे पाप किंबा पुण्य, हित किंवा अहित कांच बो- ठू नये. आतां तं पुशिलेस झणून मला बरें दिसत आहे तें सांगतों, श्रवण कर जीं जीं कर्म खोटे उपायांनी साध्य केली, त्यांचा परि णाम वाईट हा निश्चय मानून 'मशा कर्मांकडे अतःपर चित्त घालू नको. व ह्मणशीझे कीं, खोरे उपाय सोडून सरळ मा- गीनें जीं कर्म केली त्या सर्वांचा होवट बराच होतो; परतु दा तरी नेम कोटें आहे ! असा विषयास जेर्थ पडतो तेर्थ स्त आहे तो ईश्वरी इच्छा असे जाणून त्याचा खेद करीत नाही. ज्या कामास जै साहित्य पाहिजे त्याची प्रर्वीच यो- जना करावीः उतावळीनें हात घा नये; जे काम करायाचे त्यास साहित्य किती पाहिजे तें पद्ार्; आरभिछेलें कर्म