तृतीय पुष्पम् ३ | Tritiiyapushhpam 3

(९) आणि त्याबरोबरच आपल्या भारतीय विशुद्ध संस्कृतीच्या रक्षणार्थ वेद- शास्त्रांच्या अध्ययनाध्यापनाची परंपराही अबाधित चालण्याकरितां प्रयत्न करणें असे फार मोठे उद्देश मंडळाचे आज अमूर्तावर्स्येत आहेत. त्याचे एक महत्त्वाचे अंग म्हणून आज हें ग्रंथप्रकाशन कार्य सुरू आहे. त्याचेच बरोबर श्रीमहाराजांच्या संप्रदायांतील प्रसिद्ध अशा व्यक्तींचें कांहीं मिळेल तें वाड्मय थोडें थोडें प्रकाशित करणें, त्या त्या व्यक्तींनी गुरूसंग्रदायाच्या प्रचारार्थ स्थापन केलेल्या स्थानांची संपूर्ण माहिती दंणें हंही कार्य श्रीमहाराजांच्या ग्रंथ-प्रकाशनाबरोबरन थोडें थाडें होणे उचित आहे असें मंडळास वाटतें. या रृष्टीनें श्रींदीक्षितमहाराजांचें वाडमय या खंडाचे शेवटीं जोडलें आहे. दुसराही एक उद्देश हें वाड्मय देण्याचा आहे तो असा---पश्रीदीक्षितमहाराज हे श्रीमहाराजांचे एकनिष्ठ भक्त होते. यांची गुरूभक्ति अत्यंत वाखाणण्याजोगी होती, यांच्यावर श्रीमहाराजांचे प्रेमही अप्रतिम होते. कोणताही नवीन ग्रंथ लिहून झाला कीं लेखी मूळ प्रत श्रीदीक्षितमहाराजांकडे श्रीमहाराज पाठवून देत असत, “ आसुतेरामृतेः काले नयेद्वेदान्तचिंतया ? या उत्तोप्रमाणें श्रीदीक्षितमहाराजांनी अहर्निश श्रीमहाराजांच्या ग्रंथांचेंच चिंतन केलें. त्यामुळें त्यांच्या ठिकाणीं जी अप्रतिम ज्ञानशक्ति निर्माण झाली ती लोकांच्या निदशैनास यावी व श्रीगुरुमहाराजांच्या ग्रंथांत काय काय ज्ञान भरलेलें आहे, हें तशा अधिकारी व्यक्तीकडून कळून यावें, या उद्देशानेंही श्रीदीक्षितमहाराजांचे वाहमय छापर्ले आहे. थोडक्यांत सांगावयाचें म्हणजे श्रीदीक्षितमहाराजांचें वाझमय हें श्रीमहाराजांच्या ग्रंथार्थांचे यथायोग्य आविष्करण करणारे टीका- ग्रंथच होत. श्रीदीक्षितमहाराजांचें वाड्मय, मंडळांतील भूतपूर्व घटक कोल्हापूर येथील रहिवासी महान्‌ गुरुभक्त केलासवासी हरी गणेश कडेकर यांनीं दिल्यामुळे तें प्रकाशित करण्याचा सुयोग मंडळास आला. बिचारे हरिभाऊ हें कार्य पूर्ण झालेले पाहाण्यास आणखी कांहीं दिवस तरी राहिले नाहींत ही खेदाची गोष्ट आहे. त्यांच्या झालेल्या साहाय्याबद्दल मंडळ त्यांचे सदेव भरणी आहे.