महाराष्ट्र भाषेचें व्याकरण | Mahaaraashhtra Bhaashhechen Vyaakaran

प्रस्तावना. ९ विद्या आणि बदपारायणविद्या यांस मात्र पदयवाईत विद्यष प्रका- रचं उत्तन होतें ह्यणान त्या विद्या ब्राह्मण जातीत बर्‍याच वाढवल्या. तथापि स्वराज्य हातें ह्यणान हरिदास, पौर्याणिक गाईर, तमासगीर, नकल्य, इस्यादि गाणिजनांस उदार हस्ताने बिदाग्या, भरग दपट, व पागाटी मिळत, वीं या भाषच्या अिव्धीम काही अल्पकारणभूत झालीं असें नाही; यां पासून ह कार्य वरच झाले असं मला वाटत. इग्थी सन ९८१८ रांत हा महाराष्र देशा शहाण्या इंग्लिश सरकागन्या हाती आल्या वर पुढं सात आठ वर्षांनी स्यां्णी आपले लक्ष इतर सहलखार्वाध राजकीय विषयांत निमम असतां आनत्न पावते कोणत्याह! सरकारांने ज्या कडेस विद्यर्षेकरून लक्ष टिले नाही घ्या दद्ममाष कडस, व एतदशीय लॉकांत सह्िद्यचा प्रसार व्हावा था विचारा कडस लाविले; हे या सरकारा्चे उदार कन्य परम स्तन्य हॉय. या उद्दययाने सन ९८२३ सांत मंबईची हेद ग्गाळा गाळापस्तकमंडळी” या नावांने एक सभा स्थापित झाली. पुढं या सभन्या कतल्वाची बरीच पडामाड हॉऊन तिचे “मंबईची दिक्षा मंडळी या नावान रूपांतर झाल पट [| मंडळी मोडन, इच काम सांप्रत, तत्स्थानापन्न सरकारान म्थापित केल्ली जा “बोर्डआव एव्यकद्ान या नावाचा सभा ता करत आहे. प्रहिली सभा स्थापून आज अट्ावीस वषे श्राडी, इतक्या कालाच्या अवर्थीत व्हाव तितक जरी ग्रथ झाल नाहींत, तरी या महाराष्ट्र भार्षेत कांही कांही उपयागी विषयां वर बरेच ग्रंथ द्याले आहेत. या दद्षांत पृवीपासून पद्यात्मक ग्रंथ लिहिण्याची चाल होती; सरकारी कामकाजा शिवाय ग- ' द्याम्मक लेख िहिण्याची चाल अगदी नव्हती. मराठयांच्या अमलांत मात्र कोणी कोणी बखरा लिहून ही चाल नुकताच डिली हॉकी; परंत तिचा प्रचार फारच थोडा तेव्हां ती होती नव्हती सारिखाच ह्यटल्यास चिता नाही. महाराष्ट्र भाषत दाद्रोवाने वाबययोजना करून रसभरित असे पहिल ग्रंथ सः टाशिवकाशीनाथ छत्र्य यांणी रचिले: ह्मणान यांस गद्यात्मक