जेजुरी इतिहास | Jejuricha Itihaas

(१६) दग्ध शापाने करू ते वैर | मंग त्यांत श्रेष्ठ जे होते झाले बखले. आणा मनाते वेदांची य॒क्ती |! स्वये शापिन्या नाही की मत्ती तरा आतां तुम्हीं सवानी भाव घरूनी प्रभचरणीं स्वस्थ अतांव 1 भिक ' स्बय दठ:पात प्रभ गण गाव || ली हो क्रष्ट, श्रेष्ट ब्राम्हणांची वचने सर्वांनी श्रवण करून (त स्मात प्राक्तनरे, विचित्र बलया, ललाटरेषा खरी ) असे म्हण स मुना शात झाले. नतर सवेत्रांनी परमेश्वर स्वव[ आरंभ केल्य, अशा दुःख समुद्रांत सवे ब्रम्हवेंद निमम्न असन करुणा- सिर, भगवंताचे स्तवन करिताहेत अशा समयीं परम साघ ब्रम्ह तनय जा नारद तो हस्ताचे ठाया विणा घारण करून व मख!- मे नारायण नाम उद्चारात त्या विप्र समदा[यांत भास झा- 2८ स्म. ह ससतक्रषाना अवलाकन करून उठन उभेरा हेल आण आपल जवळ कुझासन([वर नारद स्त्रामीस बसविले, नतर सर्व- नाना नारदाचे चरणकमळ प्रक्षालन करून वंद्रन केली पुढ' स्त * कषान दवमुनाची षाडशापचारे पजा केली, नंतर विनंती करते र काल वा, महाराज, दल्य कुळामध्ये मणिमछ्ल उभय आसर उत्पन्न झाले आहेत ते आम्हांस बहुत पिडा करितात वरे सरव झालेला मजकूर सप्त क्रषींनी नारदस्वामीस विदित केल्य, त्या सर्व मुनांची दुःखपर भाषणे श्रवण कम्ून नारदास फार गहीवर उत्पन्न शाला, अस्त, पुढ नारदांनी सर्वांचे झञांतवन कल आणि नंतर बोलते झाले हे सप्तक्रऱषी हे, आतां मी तम्हांस एक विचार सांगतो तो असा को, तुम्ही सर्वेत्रांनी आप आपली कटंवे रे