महाराष्ट्र कवि वर्य मोरोपंत कृत कविता २ | Maharashtra Kavi Varya Moropantkrit Kavita 2

कुशलबोपाख्यान-३. . ( ११ ) अथवा स्वकरें चि मार माते । जरि सीतेस्तव पावसी श्रमात ।॥| २४॥ आागीरथींच्या चि तटाकरानी । टाकी तुला मी नमितो: कराना ॥। सीतापरित्यागञ दोष माते । असो नखोतूज गुणात्तमाते ।। २९% ॥ आहि पारिसांने वाणी बेघुला हात ञॉडी अवनत मखपद्म दीघ निश्वास सोडी || तरग सह रथात आणवी सतहातं पसानि गरुासे गेला क्षिप्र सांतागृहात || २६ ॥| उतर्स्न रथावखर्ाने जाला । विनत छमातनयापदांबुजाला || मग तोषावेले तयास तान । पुसानं ख््यगत आदरे संतान !। २७ || ल्मणागमनकारणास ती । तत्क्षणी च समजे महासती ।। हावणप्रमखराक्षसांतदा । दंवेरा सह अस वद तदा |॥ २८ सौमित्रे म्यां विनोदे करुनि निदी ज्नगत्कामकल्पद्माते । रामाते याचिले जे रघुकुलतिलक अपिले त चि मात || तस मानीत होते परि निञ हृदयी की. खरे होत नाहीं । धावत्सस्यंदर्षीत तुज न निरखिले आपल्या लोचनांही |॥ २९॥ जाहाल्यासि हुरिजिच्छेमना तू । रामदाब्द सहकार बसंत || बोलिले वचन तिद्धिसि नेती । सत्यंसंध मनसभव संत |॥ ३० ॥| बोलोनि ऐसे द्वि दुर्केले | घे देवराच्या स्वमतानुकूल ॥। भ्रियोभिवद्ध हाणे अजा ता । पञजान हस्ते सवध द्विजाती ।॥। ३९ ॥ स्वर्णांच्या माणिचित्रता स्वपतिच्या वंदानेयां पादुका । सीता ठेवितस रथा मनिमनोरत्नांचिया संदूका || तो धन्य क्षितिपाल भैथिल जनी लोकत्रयाल्हादिनी । ऐशी कांतपदांबनेकनिरता ज्याची. सती नंदिनी * ॥ ३२॥| सुरद्विरिद गामिनी जनकनेदिनी क्षिप्र ती । निघे मग पुसावया त्हदयनाथमाते प्रती ।। स्वभालगतकुंकुमांकित करूनि तीची पदे । असे वदतसे मुखे निञजवरप्रमोदास्पंद ।॥। ३३ ॥ धावन आय आच “अका आक क अक नक णआ क. न कन ही” शण म वप न, 0० क ७७ अव्नतनूतखर, ७८ क्ष्मातनया्भूकन्या (सोता ). ७९ अबुज-कमळ. <० देवर दीर, <1 स्यंदन-रथ. <२ हरिजिच्छमन>हेद्रजितास मारणारा. ८३२ सहकार>आंणब्याचा वक्ष. <9 सत्यसघऱ्ऱ्सत्यप्रतिज्ञ. <५ मनुसंभव-मनूपासून झालेले. <६ द्रविण-्दन्ये. <3 दुकूलेन््वख. << सवघन्सखतीक. <९ सदुकाऱ्पेट्या, ९० नदिनीऱ्य्कन्या. ९१ द्वरदम्न राज.