सुबोध भाषांतर | Subodh Bhashantar

तड पाणिनीनें व्यावरणताऱय रचे काहे, अस जॉ पर्पत्रास्हवििपत भआध्यवायनी म्हटले बाहे ते अद्याच पुरुषाना उद्देशून वर सगगि- तलेल्या कारणामुळं म्हटले बाहे साराय कोणत्याहि भाषेवर प्रभूत्व संपादन वरण्याकरिता जसे त्या भारषेतोत आदर्घमूत ग्रन्याचे काळजीपूर्वव' परिद्यीलन वरणे इप्ट व आवश्यक आहे त्याचप्रमाणें त्या आपंतील आदर्थमूत ब्यातरणग्रन्याचे देखील अध्ययन वरणे आवदयव' आहे म्हशूनच मुटातडून इग्रजी लिहितावा व थोल्ताना चुक होऊ तये व त्याना शुद्ध इग्रजी वालता व लिहिता यावे याकरिता इग्रजी शाळातून पहिलेपासून इग्रजी व्यावरण दिवविले जात इग्रजी 'मार्रॅत नामाहने विमवितप्रत्यय हात नाहीत व नामाचे खूपान्तर होत नाही जे शाही थोडे प्रयय त्या मारषेत हातात ते बोटावर मोजण्या- दतक आहेत त्या भाषेंत समास होत लाहीं व भिल शब्दाचा सन्थि हाव नाही. परतु सव्हे मायेची ल्यिति याहून अगदी भिन आहे या भाषेत सन्हेनच्द्रेचे सत्पि य ससास होताच. लामाहून विभक्वित्रश्यय होतात व ते प्रत्यय होताना नामाचे मूळ स्वरूप पाल्टद जातें एवढेंच नव्हे तर अदन्त, इगन्त, खम्व्यक्षरान्त, व हलन्त्त नामाहून आणि तसेव स्त्रीलिटग व नपुसकलिह्य नासाहून प्रत्यय करितात प्रत्ययाच्या स्वस्पात देथोल वेळोवेळी फरक पडत जातो तमेच नामाहून अतेत प्रकारचे तद्ित प्रय होतात व ले प्रश्यय होताता देव्वील नामाच्या स्वरूपच अनेक चेळी शु, वृद्धि इयादि कार्य हाऊन फरक ह हो गोप्ट नासाची झाखो घाद्रेचे म्ग्तथार करिलाता ता आक परा प्रकारचा फालतु आहे हें माहित असे आवश्यता झाहे. घानु परस्मैपदो असल्याम त्याहून एक पकारचे पश्रययय होत असून तो आत्मतेतय्रदी असत्यास भिन्न प्रदयरचे प्रत्यय होतात आणि तो उमयपेदी असल्यास दोन्ही प्रवारचे प्र.यय होऊन पाक्षिव' स्प सिद्ध होतात. तसेच काहीं धातु सेट्क, दाही बनिट्व व काही वेटुक आहेत, “यावकॉ सेडूव घातूना विदिष्ट छ्यरात दिंशि८र प्रकारचे प्रत्यम करतेवेळी त्या प्रशययाचा इडागम होत असतो म्हणूत्र घादूहन प्रत्यय