महाराष्ट्रीय ज्ञानकोश | Mahaaraashhtary Gyankosh

अलालाबाद महा्टीय शामकोश. ( ज ) १८९ अलाद्र नेऋत्येस गेगा नदी वहात असून ती राम्रगंगा तहशिलीतृनच बहात जाते. गां व.--सेयुक्तप्रांत. शहाजहानपुर जिल्हा. वगेर तह- सोलाचें मुख्य ठिकाण. उ. अ २७८३१ व पू. रे. ७९०४०. लोकसंख्या(१९११) ६२६० द्वा गांव जलालददीन फिरोशशहदा यानें घसविला अर्तं म्हणतात या गांवाजवढून रेलवे जात नसल्यामुढ याच महत्व कमी होत चालक अददि. जलालाबाद--संयक्तप्रांत. मुझफरनगर जिल्‍्हा केराण तहससौल. मुझफरनगरपामून २९ मैलांवर हा गांव अहि. उ. अ. २९.३७ व पू.रे ७७२७”. लोकसंल्या ( १९११ ) ५१६६. अवरंगशेब/च्या कारकीदीत जलालखान नांवाच्या पठाणानें बसविऊ अर्से म्हृणतात. जवछच एका मेलावर नभीबख/न रोहिल्यानें बांधलेल्या घोसगड किल्नयाने अवशेष आदत. झावितखानाच्या कारकीदीत हवा गांव पुष्कठ वेढां मराठयांनी छटला होता. अद्यापि एका मराठ्य,स तेथ थेडेसं इनाम आदे. जलाली--सयुक्तप्रांत,, अलिगड जिला, अलिगड तहसील. अलिगडण्या भाप्रर्यासि ११ मेलांवर हं एक सात आठ हजार रोकवस्तीच गाव आहे. उ. अ. २५५२ आणि पू. रे. ७८ १६ यांमध्ये आह. येथील अधिकारी मुसुलमान ( सैय्यद ) আনুন ते शिया पंथाचे आहेत ते कोणा कमाटुहीनाचे बेशज असून त्यांनीं सन १२९५ च्या घमारति येथ वसाइत केली भसे म्हणतात. यांनीं पठण जमीन द (रानां हांकून देऊन गांवचे सवं दक्ष अपण बलकाविले. ते अद्यापि ध्यांच्याकडे चारत आहेत. येथ व्यापार फारसा नाही. जलालुद्दीन मुहस्मद बदर्खी -हा जाता कुफिक मुसुखमान अतन बल्लचा रहिवासी होता. हा १२०७ त जन्मला. लद्दानपर्णी हैं बापासह बलख सोड्न निशापुरास भाला. तेथून ते मक्षा जरूसलम करून तुकस्थानांत गले. व्याव सेललुक धराण्यांतील अषछ्ठाउहान हा राजा दाता. तो अंलाटहीनाचा शिष्य बनला. जलालचा गुरू शम्मुहीन म्हणन एक ओलिया शेता. जल।लना पदिष्य वे लेखक द्विसाभ म्हणून होता. जलालनं गुरूच्या स्मरणाथं हिडणात्या दरवेशशाचा एक पथ स्थापिका. या पंथाला यार्चच नांव पडले. ह्या पथ भयापाहि तुर्कस्तानांत आहदे. द्विताम हाच जलालच्या पुर्दे या पैथाच्यां गाद।वर बसला. जलाल हा कवि होता. स्याच्या काव्यप्रंथाच नाव मस्नवी. हा प्रेथ सहा अध्यायांचा असून त्यांत निरनिरठे विषय, कथा, पौराणिक गोष्टी, कु. णा ताल वचने बगेरेचा संग्रह असन त्यात कुफी तत्वज्ञान अमुखपर्जं सांगितलें अषि. याचा दुसरा प्रथ दिवाण ( काव्यग्रेथ ) म्दृणुन अद्दि. मृत्यूच्या वेलों याने पुर्डाल थ्राज्षा आपल्या शिष्यांनां केली. इशवराची भीति बाछगा, मिताचरणी बनून इश्वराची प्रार्थना करा, निरिच्छ दोऊन मानापमान सहन करा व सत्तमागम्र मिव्वन मानव जातीध्या उपयोगी पडा. याचा मुझया सुछतान हा कवि होता. जला।ल हा स. १२७३ त मेला. इंडियन औटवरवरी, पु.४ | जलछालुद्दीन सयुर्ती-द्वा ईजिप्त देशचा रहिवासी असून सू. १५०५ त मरण पावला. याने रान मोटे सुमारं ४०० प्रथ दिके शेते. त्यांत छुब्ब-उल-लुबाब हा प्रेथ नावाजण्यासारखा अहि. यात त्याच्या पूर्वी द्वोछन गेल्या अरबी व्रथकारांनां ज्या ज्या छोकानीं आश्रय दिला होता, स्मच লা व॒ चरित्र दिली भदित. त्यवेगी अरबी प्रथकाराचं स्वत नाव फारसे पुरे येत नसे, तर स्याच्या आशभ्रयदात्यांचेंच नाव पुं येई. याप्रमाणे हं पुस्तक म्हणजे एक प्रकारचा प्रथकार -कोश भि. याशिवाय काशफुस-सलसल-उन्‌- वसफुज-भ्षरक्षल या नांवाचा एक ग्रथ त्याने केला अहि. स्यात इ. स. ७१३ पासून १५०० पर्यत झालेल्या एकंदर भूकंपां ची मादि दिली अषि.यर्च ( मृव्च अरबी भार्षतील ) इंग्रजी भांषातर डॉ. रिंप्रजर আন ঈত भह. [ बल-भरि. बाया. डिक्श. ननल एशियाटिक सोसायटी, पु १७ भा. २] जलेश्वर (जेलासोर)- बेगार, बलसोर जिल्हा. सवणेरेखा नदीवर उत्तर अ्क्षांश २१९ ५९ ? व पूवे रेखांश ८७ १३ ' यावर ह खेडें वसलेलें आहे. कलकत्त्याच्या रस्स्यावर हूं खेर असून बंगाल नागपूर रेलवेचें हूं स्टेशन आहे पूर्वी मुसल- मानांच्या समदानीत भिदनापूर सुभ्यावी राजधानी होती. अठराब्या शतकात ईस्ट इंडिया कंपनीची एक फेंक्टरी यें शती. जलेसखर, त ह सी ल.- संयुक्त प्रांत, इटा जिशृहा. उत्तर अक्षांश २७* ९८' ते २७० ३५' व पृ रेखां ७८० ११ ते ७८० ३१९. ेत्रफ २२७चौरस मैल. सन १९११ मध्ये रोक. सठया १२४६५७२. या तसरत १५० सेड व॒ दोन गं अहित. जभीन सपाट असून सुपीक आहे. बागाइतीकरित काङव्या्चै पाणी भित. गां व.--हं जङेसर तहरशिरछचिं सुहूय ठिकाण ভাঘুল ইত इंडिया रंलवेच्या जलेसर रोड नांवाच्या स्टेशनपाप्न ८९ पैलांवर आद्वे. उ. अ. २७ २८ व पृ रे. ७८१ १९. ' सन १९११ त लोकसंख्या १३२८३. गांवाचे दोन भाग आदत; एक किल्ला, व दुसरा गाव. कषा वधरव्या शतक्त मेवाडच्य। राण्यानें बाधला असे भ्दणतात. इवीं किस्याच्या जागेवर सव सरकारी कचेच्या अद्वित. गांवांतील रस्ते अतिशय अभरद्‌ आहेत सन १८६६ मध्य म्युनितिपालटी मिल्ाली. येथें व्यापार फारता नाई. एक सोष्याचा कारखाना আই. जलोद्र( उदर )-- शरीरांतीक कोणत्यादहि भागांत रोगामुर्ले पाणा सांचून सूज येते तेभी स्याल उदर किंव। অভীহহ क्षारे अहि अतं म्हणतात. ब या लेखात अरोद्र ( पोटली ) ष शरीराबरीरू सूज याचे वणेन मुख्यतः येक हे दोन्ही रोग बहुतक्रून एकाच बेढी क्षारे असतात. ञ्य