वराहपुराणम् | Varaha Purana

दितीयोऽष्यायः । १२ এ तत्र प्रियत्रती राजा महायज्वा तपीवलः ॥-५६। । स चेष्टा विविधेर्यन्नविपुलेभूदिदचिरैः। सप्तद्वीपेषु संसखाप्य भरतादीन्‌ सुतात्रिजान्‌। सवं विश्रालां वरदां गला तेपे महत्तपः ॥ ५७ । तस्िन्‌ खितस्य तप्रसि रान्नो वै चक्रवर्तिनः । उपियान्रारदस्त तः दिषृकद्ैचारिणम्‌ ॥ ५८ । सदृष्रानार्दं व्योमि ज्वलद्वास्करतेजसम्‌ । अभ्युयानेन राजेन्द्र उत्तखौ हरपि तस्तदा ॥ ५९ । तस्यासनच पायय सम्यक्‌ জলা লিনত্য वे खागतादिभिरलापैः; परस्रमवेाचताम्‌ ॥ ६०। कधान्ते नारद्‌ं राजा पप्रच्छ ब्रह्मवादिनम्‌ ॥६१। प्रियव्रत उवाच । भगवन्‌ किचिदाशय्यैमेतस्मिन्‌ क्षतसंज्निते। युगेद्ष्टं खतं चापि तन्मे कथय नारद्‌ ॥ ६२। नारद्‌ उवाच | अआखन्धमेकं दृष्टं मे तच्छृणुष्व प्रियव्रत । ्यस्तनैऽदनि राजेन्द्र श्वेताख्यं गतवानदम्‌ ॥ ९२॥ दीपं तच सथ दं फुलपङ्जमालिनमूरध । सरसस्तस्य तीरे तु कमारी य॒लेएचनाम्‌ ॥ ६४ । ‡ . उपैग्रादिति भरते लिङ््‌ श्राम्‌ । নক্জাঘল चेति (ग)। দুল্পণন্বলনাহ্যিনলিনি (ख) ।