शेळा | Shelaa

चाहूल छागतां चाहूल तुझी रे राजसा उद्रीच्या हसा युकुमारा. इवल्या सोनुल्या तुझ्या बाळमूर्ती रंगतात चित्तीं नानाविध. आनंदें नितान्त मन हो बेभान अमोलिक क्ण वाटती ते. अनंत डायन झुखवी न जीवा रुच न विसावा काय बाळा * विश्वद्शेनाची अनिवार हास काय घरळीस अंतरांत १ म्हणून सारखा चालविला चाळा असा अचपळा उन्मादक ! जन्हां हा उन्माद जाई ओसम्हन मन य॒ भरून औदास्याने. कुसुमकोमळ तुझं तें पाऊल चाळा ठेवशीळ विश्वांत ज्या नाहीं रे तं आतां इन्द्राचें उद्यान भीषण भयाण उग्ररूप !