सहावा सुमनहार | Sahava Sumanhar

भीसमंथीचे तत्त्वाने. शड यदा यदा हि धर्मस्य ग्ढानिर्मवति भारत । ' ” अभ्युत्यानमधमेस्य तदात्माने सजाम्यहम्‌ ।। या भगवदुक्तीवरील विश्वास अढळ व्हावयास लागला; परमेश्वराचा अवतार खास होईल हदी समजूत दृढमूल झाली; वेळ फक्त यावयाची आहे. अन्ची परिस्पिति महार्ट्रंत निर्माण झाली. * परकीय सत्तेचे अनेक दुष्परिणाम असतात. परंत त्या बरोवर स्वतंत्र होण्याची भावना हि जसजसा परकाय सत्तेचा जाच अथिक अधिक असह्य ह्योऊं लागते, तसतशी अधिक भथिक प्रदीप्त होऊं लागते. ह्दी भावना विशेष प्रदीप्त होण्याकरितां सामाजिक जीवनास निराळें वळण भिळावें लागतें, मतुप्याच्या फृतीतील 90888१1६97 उदासीनता किंवा केवळ परमेश्वरावर भिस्त ठेवून, कालावलंबी होण्यापेक्षा ४7110००६०१ अप्रेसरत्व किंवा युदुत्सुपणा उत्पन्न व्ह्यययास पाहिजे. वारकरी पंयांत संघटनेचा अभाव होवा हं वर दर्शविले च आहे. वारकरी पंथांचे उपास्य विटेवर उभे राहिलेलें व कमरेवर द्ात ठेवलेले समाजाच्या वाढत्या आकांक्षांना ष॒ युयुत्सुपणाला कमी पटू लागलें, लोकांची घमजागति ब्लेंच्छांचा उच्छेद कसा होईल, या विवंचर्गेत संचार करूं ल्यगली, परंमेश्वरानें क्षीरसागर[तील आपलें शयनस्थान सोहून तातडीने या भरतभूमावर येऊन धुम्हा धर्माची व वैभवाची ज्योत प्रदीप्त करावी भशी जाणीव उत्कट व्हावयास लागली, याला निराळे उपास्य, निराळें तंत्र, घ निराळी संघटन! भवर्‍य अशी बाटावमास लागली. निदत्तीचा उपदेश बाढ्य। आकांक्षांना अधुरा पटू ल्गगला. अशा या संकमणकाळीं सम्यौचा जन्म झाला, य त्यांनीं बस्तुश्यितीला समर्पक असें उपास्य दिलें, तंत्र दिले घ संघटना केली. दुसऱया शककर्ह्यान| भाणती काय केर्ले १ री विष्णूच्या पांडुईम स्वरुपांत ष भरीरामचंद्राच्या सवरपात मी भेद मानतो अशांतळा भाग नाहीं. पांडरंगाचें स्वरूप, निश्त्तिमागे, प्राधान्यानें दर्शविते, तर रामचंद्राचें सवरप, प्रदततिमार्ग, प्राघान्यानें दर्दाविते, असा लोकांचा समज आहे. माझा हवि पण तसा च थे. यसुन। आणि गंगा याची लुळना करित]ना कविदये मोरोपंताला जसे बाटले तस द्वि वाटण्याचा संभव आहे. पंतांची खालील उक प्रशिद्धच छाहे. जनाचुभव मी कथी मजात नातळो पाप गा । तशी न यमुना गमे जशी गमे निर्छिपापग् ॥ छेदंडपाणी रामचंद ह थीविष्णूरचें ०१॥1६५०६ दुयुत्यु स्वरुप. रावण[चा खंद्दार न राज्य दर्‍णाशा प्रभु रामचंद्र; स्या च यरोवर