गजेंद्र मोक्ष | Gajendramoqsa

पैगंबर साहेबांचा ) हुकूमच आहे कीं, जुलमाचा नायनाट करावा ! छ॒ - तस असले तरी ज्या कृत्याचे चीज करावयास पाहिजे त्याचे करा- वयास नको क्राय १ असो. तूर्न या पेशाचे बाबतींत काय करावे ते मला समजत नाहीं. सव सांगे आणतां येतात, पण द्रव्याचे सांग आणितां येणे कठीण आहे ! इतक्यांत ताह्वेसाहेब, रतन, किशेरसिंह आणि तीन चार शिपायी लष्करी पोषाकांत आले. सवीनीं महाराजांना लष्करी सलामी दिलो. ता - ( महाराजांच्या चरणांवर मस्तक ठेवून ) भगवान र॒धुपपात, आपल्या एक्रमिट्ट भक्ताची, देशाच्या आजादी साठी लढणाऱ्या महात्म्याची लाज राखते पिताजी ! द्रव्याचे साँग आणण्याची जरूरी पट्ू देत नाहीं ! ! त्याची लाला अद्भुत आहे ! पिताजी ! सूरदासांनी म्हटलें च आहे “ शक जन्मके, मित्र, सुदामा, कंचनधास बनायो । सूरदास तेरी अद्मुत्र लाला, वेद नेति कह गायी * ॥ महाराजांना ब तेथ असलेल्या सर्वांना आश्चये वाटलें ! ताईसाहेवांच्या बाक्याचा अथे कोणास समज डा नाहीं. महाराजांनी, ताहसाहेबांना आपच्या जवळ बसविलें. छु - म्हणज काय बेटी ! - ( क्द्योरसिंहाकडे पाहून ) किंशोरासिंह ! हमीणीच्या संदुका आणा ! कि - आज्ञा ! किशोरसिंहान आपल्या शिपायांकडे पाहून खूण केली, स्यांनीं थोड्या वेळांत मोठमोठ्या बंद केळऱ्या मोहोखेद परेश््यांची रास तेथ आणून ब्रातली. सवजण आश्चर्याने पेश्यां कहे पाहात राहिले ! छु - ह काय आहे बेटा ? य़ा तर पातक्याही खजिन्याच्या माहोरत्रंद संदुका दिसतात ! हा काय प्रकार ? ताइसहेबत्रांनी रतन कडे पाहिलें. र - महाराजसरकार ! मी सांगतं. कांहीं घटकां पूर्वी त(इ साहेबांना त्रातमी कळली- ता[- ( हंसून ) मानसिंहाकडून ! र - ( लाजून ) होय ! बातमी कळली कां, दिलीहून महंमदखाना कंड पि... क