सुमन - हार भाग -१ & २ | Suman Haar Bhaaga 1 Va 2

तुकाराम (१६०८-१६४९२) अभंग (१) संतांचिया गांवीं प्रेमाचा सुकाळ । नाहीं तळमळ दु:खलेश तेर्थे मी राहीन होऊांने याचक । घालितील भीक तेचि मज संतांचिया गांवीं वरो भांडवळ । अवघा विठ्ठल घनवित्त संतांचें भोजन अमृताचे पान । करिती कीन सर्वकाळ संतांचा उदीम उपदेशाची पेठ । प्रेमसुख साट चेती देती तुका म्हणे तेथे आणिक नाहीं परी । म्हणोनि भिकारी झालां ह्यांचा (२) काय सांगो आतां संतांचे उपकार | मज निरंतर जागविती काय द्यावे त्यांसी व्हावे उतराई । ठेवितां हा पायीं जीव थोडा हज बोलणे हित उपदेश । करूनि सायास शिकविती तुका म्हणे वत्स घेनुवेच्या चित्तीं । तैसे मज येती सांभाळीत (३) भुंकुनियां सुर्ने लागे हस्तीपाठीं । होऊनि हिंपुटी दुःख पावे काय त्या मशकें तयाचें करावें । आपुल्या स्वभावें पीडतसे