दोन घटका मनोरंजन | Don Ghataka Manoranjan

हिमत बहादर. चे माझी पत्नीहि हेसूंच ठागली; पण माझी तर भयाने अगदीं गाळण उडाली हाती! र त्या तिघांसाहि मीं एकंदर प्रकार निवेदन केला; परंतु आश्चर्याची गोष्ट कीं, माझ्या त्या सांगण्यापासून कोणासाहे यात्काचितसुद्धां भय न वाटतां बाहेरून मात्र तीं भ्याल्याचें सांग घेऊं लागलीं. शोवटीं चो एस पकडावं असा आहक्षा सर्वांचा बेत ठरला. माझा फाणस दरवाजाबाहेर पेटत होता, तो आणण्यास दिनकरपंतांस मीं विनाति केली; परंतु त्यांनीं माझी विनवणी साफ नाकारली “यशवंतराव! तुझ्लींच आणाना जाऊन!» दिनकरपंत ह्मणाले. “अगो- दर कालपासून आमच्या ऑफिसचे म्यानेजर थोडेसे आजारी आहेत, आणि तशांत मीहि गेढीं, मग सारा कारभार आटोपलाच ह्मणावयाचा! आणि शिवाय तो फाणस कांहीं माझा नाहीं, तुमचाच आहे! तेव्हां ज्याचा त्यानें आणावा हें रास्त आहे.” “कोणापाशी सोटा आहे! मीं यावेळीं उसनें अवसान आणले. “होय, हा घे !” विनूनें एक भळा मोठा सोडगा माझ्या हातांत आणून दिला. आह्ीं तिवांनीं नंतर सारे घर घुंडाळले, पण फुकट! शेवटीं सर्वजण आपापल्या खोल्यांत जाऊन निजले; पण, निंद्रादेवी आज माझ्या वाऱ्यासहि उभी राहीना! पहांटे पहांटे जरासा डोळा ठागत होता इतक्यांथ “अजून उठायचं नाहीं का झालं? बाहेर ऊशीर कितीतरी झाला! '” असे गोंड शब्द माझ्या कानीं आळे. नुकतेच मला काठच्या प्रकाराचे स्वप्न पडत होतें व ती बार पुनः नुकताच झाला होता. इतक्यांत मी खडबडून जागा झाल. “ बाहेर आला आहे तो,? माझी पत्नी *झणाली. . “आं-अ-आं ! क-क-काय ? त-त-तो खा-खालीं आहे ? » माझी बोबडी वळली.