मराठी ह्म्नींचा कोश | Maraathii Haanincha Kosh

आपलें आपने बछड्येके दांत कॉसेसे माळूम होते है. आपने रान खोले और आपही लाजू मरे. आपला अन्याय आपणास दिसत नाहीं. आपला अपराध चकवबावया, दुजावर थां नको वाया. आपला कोष परिहार तीच रिपुसहार. आपला ग आपणास घाणत नाहीं. आपला तो बाब्या, दुसर्‍याचे त कारट, आपला दामकडा,वाण्याशी काँकरा झगडा. आपला दाम खाटा, परक्याशी झगडा मोठा. आपला दोष आपणास वाटे, तर करणागचें हृदय फाटे. आपला दोष सोड मग दजाची खंड काढ. आपला नाश आपण न करावा. आपला नाश संतोषा काणीच न करिती. आपला स्वभाव आवरून धरी नाही तर करील तुजवर स्वाग. आपला हात जगनाथ. आपली आवड आपल्याला गड. आपली ओळख आपण धरती ता आप- णाला तुच्छ मानता. [पेक्षां बर. आपली इच्छा हुकर्म[ धरी ती ज्ञानव्द्धी- आपली गाय दुसर्‍याचे वेल खाय. आपली नुकसान कारणी केली तर ती न उगवार्बी ती चांगली. [ मंळा दिसतो. आपली पत बालावितो ता जिर्वंत असून आपली पार्पे आणि कर्ज, मनीं अधिक समज. [ ह्मणावी. आपली प्रावेष्ठा सांगावी तीच अर्प्रातष्ठा आपली हानि जगाची मग्मर, आपली फजिती दुमर्‍याचें हसं. आपलींच नखं आपणास विग. आपल्या अन्नांत आपण माती कालाविणं. आपल्या आत्म्याचें तारण, ईश्वरानें केलें आापल्या स्वाधीन. ७9 नम निच क्य नने... नम रर वतन िाममर निल ननमभ विरा. अ ह्मणींचा कोश. ९ यी आपल्या खाज फळती, धन्याला दुभवें करती. आपल्या खेंटरावर माया असते ती छोंका- च्या छेकरावर नसते. आपल्या गांढीखालचें गेलें मग त्यावर एक बसो कां दोन बसोत. [ मजतो. आपल्या गुर्मीत असतो त्स लोकांस स- आपल्या चांडे पासली पढे. आपल्याजवळ नाहीं ह्मणजे जगांत नाहीं. आपल्या ठायीं बस जाणें त्यास ऊठ काण ह्मणे. आपल्या डाळ्यांतील मुसळ दिसत नाही पण दुसर्‍याच्या डोळ्यांतील कुसळ [दसितें आपल्या वोंडाभीवतीं आपणच दिवा औ वाळून धरणें. आपल्या पोळीवर निखारे काण न ओढी आपल्या दृष्ट गुणे आपल्याला करी उर्णे. आपल्या हातीं जं कर्वे तें ईश्वरी न ह- वालावे. आपल्याची लाथ. पस्क्‍याची खेव, [वार. आपल्यावर उपकार, जाहल्या स्मरावा वार- आपल्यावरून जग ओळखावे. आपल्याला जें प्रात न होय त्याची आ” दावत करून काय. [ राखणे. आपल्यास आपलें करणे ईश्वरास सर्वास आपलें अनहित करून, दुसर्‍याचें प्रसन्न न करीं मन, आपल अपगध स्मर दुसर्‍याचे विसर. [नाहीं. आपल आईला कोणीही डाकीण म्हणत आपले उकिरड्यावर कोबड्याचा अभिमान. आपलं काम आपण करणें, दुसर्‍याचेवर चित्त न देणें आपलें कार्य आपल्याला ॥प्रेय. आपलें खावें पण दुसर्‍यास भ्यावें. आपले खावे वाल, दुसर्‍याकड़न तोडून घ्यावे गाल, [ हसावे. आपलें खुळें तर रडावें दुसऱ्याचे खुळे तर्‌