स्वदेश कल्याण चंद्रिका ४ | Swadeshksalyanchandrika 4

[२1 खरोखरी अन्य देश न करी, बागबगीचीं, हरोहरीं फलवृक्ष शोभती, परस आंगणीं,' घरोघरीं शुल-झाडें खलतीं, रानी शेतीं, सुआंबराई,' ग्रामा भोंतीं,' पवत दीघारण्य पहाडी,' किरेच झाडी, दाटी वनस्पतींची मोठी,' सरोबरें नद नद्यांकरूनी)' ग्रामी खेडो- पाडी पाणी) उदरी साच्या, यत्नाच्या बहु, रत्नांच्या त्या, घातूंच्या हि अमोलिक खाणी, पशु पक्षीही अनंत जाती, मानवकृूत तीं, अवाढव्य भव्य ना बाबुगी,' रम्य मनोहर, आश्चर्यकर प्रियकर सुंदर, बहु रवचांचीं खाशीं कामम, इमारती पांडवकृत लेणीं,' इत्यादिक मी प्रथकपणाने; कथितां विषयांतर होईल ते, एका चढिहून एक शहरे; हरे पाहतां ढु:खहि, चिंता नुरे, भूकताहनही विसरे, त्यांमधुनी उंच भव्य ऐशीं,' रम्य हास्ये गोपुरे मंदिरे, ग्राम तीं कोश अर्थ कोशी; अगणित सम्पतीच्या राशी; देश निवासी, बद्धिबळें करुनी ज्ञानाची, टृद्धि/ सदुद्योगे विद्वेनें,' महत्पदाशीं, चढले; मग अन्य देशवाखी, लॉक, सहाजिक दास- दासिते, होउनिया लागले पदांशी, झाले मग निर्धोक मानसीं, एवारामीं होति आळशी, हवाशीर बैसनि महाली, ख्यालि खदायली करुनि बहाली, अश्व उडविले रंगण-चाळी; पांधरुनी आंगावर शाली; पुढें म्हशाली, सदां दिवाळी, गाळीच्यावर बेसुन, लोडा टॅकन,' तांबूल सदां गाळीं (पुढें कटाव चाळू.) »लाक, ( मंदारमाला ) नसाव सल वकर ह १ वाईटसाईट.