शिवसंभव नाटक | Shivasambhav Natak

योजंःत व्यग्र झालेला औसमी,त्या महा ९ए 26१ > रुन्वत नाहींत ! राणीसाहेब, तुमच्या स्वप्नामुळें कुटुंबकल्याणाग्चा केवढाही वर्षाव माझ्यावर झाला तरी त्यानें माझी देशकल्याणाचची तळमळ शात होणार नाहीं. ती तळमळ शात करायला सम असा वीर कीण-- ( पडयांत शब्द होतो!---”' रघुवीर समर्थ ! ?' ) बाहाजी1--रघुबीर समथ ! होय. त तर खरंच आहे! या ब्रिका* लाबाधित स॒त्याचें कोण बरे आपल्या गंभीर वाणीने मला स्मरण देत आहे ? ( पाहून ) राणीसहिब, पहा, पहा दी न्यपहकार | ज्यांना पाहिल्याबरोबर कोणाच्याही मनात पराकाधेचा पुज्यभाय उत्पन व्हावा असे हे कोणी तपस्तैजानें. शीभायमान बाढबह्मचारी येट आम्ही बसले आहों येथेंच येत आहेत |!!! जिजाऊ:--( घाबरून ) आम्ही एकांतात बोछत असता इथे ते ब्रह्मचारी येताहेत म्हणायचचें १ काय बाई दी फजिती । आर्त कसें करादें 1 मी जाते या दाराने पळून ! ( जाड लागते, ) - झहाजी!--( थांबवून ) अशा गोऱ्यामीऱ्या ह मेका, आणि इथुन जाऊं नक्का । भगवद्वक्तीनीं आपण होऊन आम्हावर पायचूळ . * झाडावी एवढी पुण्याई आमची खन्चित माही. शतकें असून ते कपाळ - वणान आम्हांला दर्शेम देण्याकरिता येतात, आणि आम्ही पळून जाव, २: हा कोठचा वेडेपणा ! भिऊ मका, स्वस्थ असा. ५ ' (खाकेस झोळी, खांद्यावर गलील, व॑ हातांत फुंपड़ी आशा वेषाने स्थामी प शभ येतात. शहाजी व जिजाऊ त्यांस वंदून करतात. जिजाऊ > :; : . आसन आणून देते तै शहाजी भूमीवर मांडली. ) भु ग ची ४ 'हह्दीजी:---स्वामीमहाराज, या आसनावर बसावे. क व (1 र टी र । | ॥ न )