नाम चिंतामणि २ | Naamachintaamani 2

टश ही गोष्ट स्पष्ट होत आहे. आपल्या देशांतही अलीकडे द्चैतन्य, विश्वप्रेम, ४1507, 680९, इत्यादि मासिकांतूनही ह्या विचारांचें दिग्दर्शन होत आहे ही सुदैवाची गोष्ट होय, (२) “धर्म म्हणजे दुःखग्रत्त लोकांना दुःख भासूं न देण्याची एक * अफूची गोळी १ आहे व देव म्हणजे लहान मुलांचा बागुलबोवा आहे; तो १९ वें शतक लागतांच पार नाहींसा झाला |” अशीं ऑगळ वाक्यें लिहिणारे परदेशी लेखक व तीं उरागीं घरून नाचणारे स्वदेशी वाचक हट्टीं बरेच झाले आहेत. प्रण त्यांचें खंडण करून * सायन्सच्या उत्कषामुळें देवाचें अस्तित्व सिद्ध झाले आहे अथवा होत आहे, १? असं म्हणणारे महाभागही पुढं येत आहेत. एकीकडे अश्हील वाड्ययाच्या हजारों प्रती छापताहेत व खपताहेत, तर दुसरीकडे भागवत, भारत, रामायणाच्या संगोधित प्रती व त्यांच्या मराठी भाषांतरांचीं पुस्तर्केही छापताहेत व॒ खपताहेत ! श्रीक्षेत्र पंढरी किंवा काशी यांस भूवैकुंठ किंवा भूकैलास म्हणण्यापेक्षां अथवा मानण्यापेक्षां प्रत्येक मानवी गरीर हें भूवैकुंठ अथवा भूकैलास आहे, हॅ समजावून देणारे अस्सल संत ( नकली नव्हेत असे ) पुढं येत आहेत व तें तत्त्व जाणण्याची इच्छा करणारे तीव्र जिज्ञासुही वाढत आहेत. ह्या गोष्टी म्हणजे आहोचे स्फूर्तिदायक किरणच होत, असं म्हणण्यास प्रत्यवाय वाटत नाहीं. (३) “प्रम मूखामाजीं मूख । जो संसारीं मानी सुख । संसारापएवढे दःख । आणिक नाहीं॥” किवा “ ज्ञेशी स्थिति आहे तैशापरी राहे । कोतुक त्‌ पाहे संचिताचे ॥” तसंच “17५ (० 10ए€ ठत & 796 क्षांश्षा; पपतश 985 क्षीगिंटप१ट 9870. ” अगीं वाक्यें ऐकूं येतात, तर याच्या उलट --- या या प्रपंची पाहतां दःख कचे रे” किंवा “ म्हणे चिदंबरदास, मुंगी ब्रह्म चिढिलास ॥ ” तसंच --- '* 5९ ए€ १18: (06 1छट्वठणा ०1 ए०व एफ़), बात 81) (01785 11 ७6 ब्ततलत, * हीं वाक्यें कानावर व मनावर आदळतात. सकृद्दर्शनी विरुद्ध भावात्मक वाटणाऱ्या दोन्ही जातींच्या वचनांची एकवाक्यता कळून घेण्यासाठींच थोरांचा, तज्ज्ञांचा सहवास भरपूर घडला पाहिजे. बुवाबाजीची भीति वाटणाऱ्या काळांत खऱ्या मुमृक्षूनीं त्या वाटेसच न जातां,