नवा देव | Nava Dev

नवा देव ! १० आ आपा आवन अच धान भानच नळाचे सनयसनयनधधधातधधधडधधक्य्टयचव- कन: “ अगदी भोळा आहेस त्‌, म्हणून तर असा ह्या दुकानांत खितपत पडला आहेस ! ' जरा हसून सैतान म्हणाला, “ अरे वेड्या, त्या औषधाचा व्यापार करायला ते औषध मिळालंच पाहिजे, अस थोडच आहे ! आणि तें औषध जर सर्वांनाच मिळाल तर त्यावर तुला एकट्यालाच कसा नफा मारतांयेईल ? ” “मला नाही कळला तुझ्या बोलण्याचा अं ! ” “ गोष्ट अगदी साधी आहे ! त्या औषधाच्या जुन्या बाटल्या गोळा कर. पाहिजे तर त्याच्यावर मूळ लेबलांप्रमाणे खोटी लेबलं छापून घेऊन चिकटवून दे. बाटल्यांत खड्ची भुकटी भर, आणि अस्सल औषध म्हणून चारचारशे रुप- यांना एकएक बाटली विक ! “ “खड्ची भुकटी ? “ “ होय, खड्ची भुकटी ' नाहीतर खायचा सोडा घाल. पांच स्प- यांच्या सोड्यांत तू पांचपचवीस हजार रपये कमावशील ! * “ सैतान ! काय करायला सागतोस त्‌ हें मला ? असं खोटं बनावट औषध विकून मी काय लोकांच्या प्राणाशी खेळू ? “ “ त्यांत काय आहे ? सोडा बायकाबं पोटांत गेल्यानं फायदा नाही झाला तरी नुकसान तर होणार नाहीना रोग्यांच ? “ “ आणि परमेहवरापाशी ह्या माझ्या पापाचा काय जबाब देऊंमी ?”' “ काढलास पुन्हा परमेदवर?वेड्या,आता जगाचा सत्ताधारी मीच आहें. ह्या शतकात जी दोन महाय्‌द्ध झाली, त्यात तुमच्या परमेदवराचा पूरण पराभव झाला आहे ! आता मी - सैतान - परमेश्‍वर आहे ! माझी जे उपासना करतील, त्यांनाच बरकत होईल ! समजलास ? ' सैतान म्हणाला, “ अजून माझी उपासना कर ! पहा ! वरळीचा बंगला-मोटार-तिजोरी ! ” “ सैतान ! चल निघ इथून, चालता हो ! '' मनसुख ओरडला, “ मी सारा जन्म दारिद्र्यात काढीन, पण असल रौरांत नेणार पाप कधी करणार नाही | गै सताननं विकट हास्य केलं आणि तो अदश्य झाला. दो न चारदिवसांनी मनसुख असाच आरामख्‌र्चींत बसला होता. संताना सांगितलेल पाप आपण केलं नाही, हें किती बरं झालं असा विचार तो करत होता. येवढ्ांत एक मोटार त्याच्या दुकानाशी येऊन उभी राहिली.