श्री ज्ञानेश्वरी - सुबोधनी अध्याय १ | Shri Gyaneshvarii Subodhinii Adhyaay 1

(९) तिचे मित्र होणे-ती मित्रत्वाची करून व्रेणे-हे एक उत्तम कतंव्य असेच असून, तेथे ही लॉज वाहून घेऊ नको-मागें सं नको : हथा जातीच्या उत्तमत्वामुळें काय मन'य, काय पक्षी योनी, काय दुसऱ्या योनी हया आपल्या उत्तमतेच्या संपूर्णपणाच्या अगा स्वभावास आल्या म्हणजे तेथे सहजदेव ह्य उभाच राहातो ३ तेथ काय हा पिंडदेह पार विसरूनच गेला-विरून गेला-आळाडला : तेथे कसचें कम कसच काय, कर्माचे अथवा देवाच असे म्हटले जाणारे त सव देव होऊन गेल : तथे सर्वोत्तमता ही पार ब्रम्हाड- भर पसरून असल्याने, तेथे प्रिय प्रिय बहुप्रिय अशी स्नहबारा-सर्व प्रेमच एक प्रीतीस आले : तेथ स्तरभावाची रम्यता ही नादु लागल्यान, ते सहजग्णधमं हे सहज सहज अस आनददात्रकच-रम्य असेच ते एक हत्या जीविताचे जन्मणें, तेथ काय आणखी काहीं एखादा कोणीकडचा स्वर्ग स्वर्ग म्हणून गाजलेला ह्या भूतलावर असेल असे नाहींच अहो ' ग्रथे त जे नावाजलेले वाखाणळेल अस जे देवत्व तच जणूं ह्या भूलोकाला नादण्यास-नादविण्यास आले आहे असे दिसूं लागणारे होऊन असंतें- असेच असतें-अतेच ते दिव्य एक हय़ा देहाचे . स्यभावाचे शोर्य ह गोरीच जसा एक जन बन-मन-रजन- प्रैम-दिव्य -सहनशीलतेचा प्रभाव -सखपून असणारे अस त असत-ह एक कामातच रमलेल असल्यानें, तेथे मुळींच काहीं हथा मनास उद्रिग्नता ही नाहींच : तेथे कामच चाकरी करू लागले, ते नटले, रमल, रगले, विश्रातीस आलें-दिव्यच पाहू लागले ! । स्वभावास ' प्रत्यक्षपण ? देणे हेच एक येथे धम्य म्हणजे अमृतातच असण असन, तथे पवित्र तेस पोहोचणे झांठ असे असून, तच - सुसुख कर्तम ? म्हणजे सहज अस सुखाचे एक रम्य स्थळ ते केव्हाहि नाहींस होणार नाहींच येथ आता हातास हात आले, पायस पायाचे होणे झाले, येथें काहीं खर्च नच होता हश्रा अवयवानीं आपले अगास पाहिल्यामुळे तेथे अगोअगीं एक अवयव उगवला “प्रेमास अला व आता जगी एक गुश्रूपाच झाली ह्या श्रवणमहिम्याची -अगास अगच भिडले त्यामळे तेथे एक लक्षण जे उगवणारे झाल ते म्हणजे प्रेमच एक, प्रीतिचं एंक आपल्या सहोदराची अशी म्हणून मन (चद्रमा ) ह मीच हं ऊन एस-भजनामध्ये जे व्बासोथ्वासीं रमणारं अक्षर तच तू होऊन ऐस-तेथ एफ तऱ्हेन हवा जीवददोची जगी का निग्ाच केली अशी एक समरसना होऊन ग्रेईल-तेथ मग इतर काहींच संकल्पण नको-सकल्पाची ती व्यथाच एक ती नाहींसी होते : ह'च जम काहीं चोरून मुटकून ठेविलेलें असे गुह्य तेच तू साभाळण्याचे करीत जा म्हणून अगदीं वाजूसच हो- निराळा हो-बाजूस सर-एकीकडे हो व हया भक्तीची कास घर : भक्ति म्हणजेच ही जी जीवदशेची वर सागितलेली प्रेमकह्ाणी-प्रेमानेच जशी बेद्दोश नव्हे तर आतच सामावली अशी होऊन असते जीवदशेचे जे काहीं एक-जसा वाजारच भरला आहे अस त म्हणजे-मरणच जम विक्रीस ठेबिलेलें - तेथे श्रेधाच एक ह्या मनास बेजार करते- म्हणून सुखाचे गिऱ्हाईक येथे भेटणार जर झालें तर बरे- तेवढीच एक जागा खरेदीच करून असतच जा तरच बरे-तेथ देवप्रयत्नपरत्ये एक अधिकारच जसा ब्राम्हण्यास पाहू लागला असे होतच जात : ब्रेथे भवति एक बर मागितलेली, तीच जल्मी का आज्ञाच-अक्षरेंच-मद्राच-समद्रावगाहनच-स्वभावाची किमततच एक असल्याने, तेथे मग काय त एक सुवर्णाच्या स्वभावाचे अँंगच पाहिले किवा पाऊलें तेथे अस होऊन जाते : येथे जातीगोतीचा कायखाहि संबंध आड येत नाहीं : तेथे मग जी कांहीं एक ह्या ग्रणाना गेरसावध असताना -लक्ष्यावर नसतांना- जी एक फुलपांखरासारखाच जसा का रंग जेथे-पतंगास एक रग दिलेला, तो दिव्यावरच असों स्वत. झडप घालंणारा द्योती-तेथे अधमतेचे एक विटणेच जसे क्षणास आले-तेथे मोल बाया येलें : तेथे तुका म्हणे देवा । मजे झणीं ऐसे दावा ॥ असे जर का पाहाण्यास मिळाले किवा स्वतःचें तसे ते बेगड रगाच होणे झालें, तर तें एक अधमतेचें लक्षण तेच जमे त्या पापयोनींत ढकलणारे होते : म्हणून एक प्रेम-