स्वातंत्र्यासाठी प्रवेशपत्र | PASSAGE TO FREEDOM

दुसऱ्या दिवशी आम्हा सर्वांना एका खोलीत बोलावले. ते काय करणप्णर आहेत हे ते सांगत होते. त्यांना आम्ही मदत करावी असे पहिल्यांदाच सांगत होतो. माझी आई व माझी मावशी सेत्सुको यांनी अगोदरच ठरवलेले होते. .अआपण आपल्यापेक्षा बाहेर उश्रे असलेल्यांचा व्चिर करायला हवा; ते नेहमीच दुसऱ्यांच्या जागी आम्ही असतो तर काय केले असते? असे सांगत असत. “मी त्या मुलांपैकी एक असतो तर इतरांनी माझ्यासाठी काय करायला हवे होते.आम्ही नाही मदत केली तर ते मरून जातील” असे मी म्हणालो. आम्हा सर्वांचे म्हणणे ऐकून झाल्यानंतर वडिलांच्या डोक्यावरील ओझे कमी झाल्यासारखे त्यांना वाटू लागले. आता मी त्यांना मदत करणार टढ निश्‍चयानी ते म्हणाले.