कुठेबाँधायचं घर | KUTHE BANDHAYCHE GHAR

वाटत असे. आणि कोंबडेबाईना हमखास खुश करणारी एक गोष्ट त्यांना माहीत होती. ती म्हणजे त्यांचं खणखणीत आवाजातलं आरवणं. त्यांनी सूर्याकडे पाहिलं. जवळजवळ सूर्य मावळण्याची वेळ झाली होती. खरं म्हणजे कोणताही कोंबडा यावेळी आरवला नसता, पण काही झालं तरी त्यांना कोंबडेबाईंना खुश करायचं होतं सर्व सामान तिथेंच वाळवंटात ठेवून त्यांनी जवळच्या एका छोट्याशा सोनेरी टेकडीवर उडी मारली. ' डोळे मिटून त्यांनी 'कुकू555च कू55' असं आरवायला सुरुवात केली तीं आवाज भोवतालच्या सगळ्या वाळवंटात पसरला. कॉंबडेबाईनी डोळे पुसले. आपल्या पाणावलेल्या डोळ्यांनी कोंबडेदादांकडे पाहत त्या हळूच हसल्या.