मराठी लघु व्याकरण | Marathi Laghu Vayakaran

ट्‌ समोर, इ०. यांत शुद्धशाब्दयोगी अब्यय झणोन एके उपभेद आहे त्याच्या योगानें हैं सामान्यरूप होत नाहीं. ४8९. केवलप्रयोगी हाणनजे ज्या शब्दाच्या योगाने मनाध्या उद्दाराचा बोध होतो तो शब्द: ससे-अहा, छिः, वाहवा, अँ, बबब, इ ०. (अ) नामादिचार. ५०. नाम ह्णजे प्रत्येक पदार्थाचें नाव; नसें-मनु- ष्य, पोथी, लेखणी, राग, मन, इ०. मग तथा पदाथौबें शाम इंदियांस होड, अधषा मनातच होड. सोडा प्रत्यक्ष डोब्यानें पाहतां येतो, दान्द कानानें ऐकता येतो, सोडा जिमेंनें कठत्ये; परंहु--आानंद, दुख, लोभ, हेवा; है मनाचे विकार सनाप्तच समजतात, त- थापि हीं सारी मां होत ५१. नामांत सामान्य, विशेष, आणि भाववाचक, असे तीन भेद आहेत. :९र९. सामान्य नाम हाणजे जातिवाचक _ शब्द, उयात त्या जातीचा धर्म अनेकां वर असतो; जसें-मनु- ष्य, झाड, जनावर, घर, इ4. यांत मनुष्य झटलें झगजे सारीं मनुष्य, एकच मनुष्य नाहीं हा जाति बाचक झब्द होय ५३. विशेष नाम हाणने एक एक व्यक्तीचा वाचक जो दब्द तो; मसें-रामा, गोविंदा, काशी, गंगा, इ०. यात--रोमा, गोविंदा, गंगा, ही एक एक व्प्ति होय. ठेविलेठी जितकी मम सिंतकीं सारी विशेष नामें जाणार्वीं. की भी ९ ४. पदार्धाचा भाव अथवा धम ज्या नामांगीं जाणिला जातो तीं सारी भाववाचक नामें जाणावों; जसें-मनुष्यपण, देवचण, नीचपण,माणुमपणा,मोठाई,गुलामी,दजुत्व,मित्रत्व,