मराठी लघु व्याकरण | Marathi Laghu Vayakaran

< समोर, इ ०. यांत शुद्धशब्दयोमी अभ्यय क्मणोन एकै उपमेद्‌ आहे त्याच्या योगानें हैं सामान्यरूप होत नाही. ४९. केवलप्रयोगी हाणजे ज्या हाब्दाच्या योगान मनाच्या उद्भाराचा बोध होतो तो शब्दः मरं-अहा, छिः, बाहवा, अँ, बबब, इ ०. (अ ) नामविचार. ९०. नाम ह्यणजे प्रत्येक पदार्था नाव; नं-मनु- ष्य, पोथी, ठेखणी, राग, मन, ह ०. मन त्था पदाथौरत ज्ञान हदिथांस होड, अथा मनातज्र हेड. तोडा प्रत्यक्ष डोन्यान पाहतां येती, चान्द काननं देता येतो, गडा जितै कठत्ये; परत--भानंद, दुख, लोभ, हेः हे ममाते विकार बनाप्तच समजतात, त- यापि हीं सारी नामें होत ९१. नामांत सामान्य, विशेष, भाणि भाववाचक, असे तीन भेद आहेत. ५२. सामान्य नाम हाणजे जातिवाचक शब्द्‌, ज्यांत त्या जातीचा ध्म अनेकां वर असतो; जर्पे-मनु- ध्य, श्राड, जनावर, घर, इ ९. यांत मनुष्य झटनलें झगजे सारी मनुष्य, एकच मनुष्य नाहीं हा नाति- बाचक झन्द होय ५ ९३. विशेष नाम्र ह्यणजे एक एक व्यक्तीचा वाचक भो शब्द तो; भतें-रामा, गोविदा, कारी, गंगा, इ °. यौत--रोमा, गोविंदा, गंगा, ही एक एक व्यिं होय. देषिकैर्वी त्की नस तितकीं सारीं विद्ेष नामें जाणावीं. ५९. पदार्थाचा माव अथवा घम अ्या नामांगी जाणिला भतो तीं सारी माषवाचक नामं जाणार; जर्से-मनुष्यपण, देषेषण, नीचपण,माणुमपणा,मोटाई,गुखामी,राचुत्वःमित्रत्थ,