ज्ञानेश्वरी | Gyaneshvari

(६) होतो. उदाहरणार्थ, १८२९ त'छ वर्तमान मराठी, १५२९ तील एकनाथी मराठी, १२१२ तील शानेश्वरी मराठी ब ६५८ तील धनगरी मराठी, पर- स्परांहून भिन्नावर्थ आहेत, हें जुनी ब्राई याचणारा मलुष्य सहज सांगू शकतो, यांत पुन्हां ईं घ्यानांत ठेविळे पाहिजे आषामेद. की, दक १२१२ त शानेश्वराच्या वेळीं, देवगिरी, नागपूर, मावळ, कोंकण ब कारवार या ठिकार्णी ब्रोलली जाणारी मराठी भिक होती. 'शक १२१२ त चौखमेढयाये मराठी शानोबाच्या मराठीहूत भिल्ल. होतें, हें हि विलरतां कामा नये. तात्पर्य, स्थल, काळ ब जाति झ्यांनी मराठी भाषा अवछिन्न व भिन्नावस्थ सालेली आहे. ठिंगभेद विशेष उत्कट नसल्यामुळें जमेस न धरण सोयस्कर पडते इतकेंच, नाही तर, तो हि जमेत घरग जरूर होतें, कारण, मराठी भाष! बोलणाऱ्या कित्येक जावीत झ्िव पुलिंगी प्रयोग करतात; आणि ह्या जाती प्रःयः कानडी मुलखाच्या बबळील मिरज, कोल्हापूर सोलापूर वगेरे प्रांतांत अ.ढळतात. पुंगी प्रयोग कर- णाऱ्या महाराष्ट्रांतील ह्या जाती पूर्वी भाष,वंशाने मराठ्या नसाव्या, अस लिद्धान्त ब्रिनहरकत बांधावा, २ कोणत्या हि भाषेचे प्रांतपरल्ें अज भेद होतात त्यांना प्रांतिझ पोट« भांतिक भेद अथवा पोटभाषा झणतात. ह्या प्रांतिक पोटभाषा त्या स्या प्रांतिक तातील ब्राह्मणादि सर्व जाती बोलतात. शुद्धाशृुद्ध डिंबा भाषा जट ही विदेषगें ह्या प्रांतिक पोटभाषांना लागतां वेत नाहीत. कारण, नमुनेवजा जी मुख्य भाषा तिच्या इतकीच थेर परंपरा शया ग्रांतिक भाषांची बहुतेक असते. इत५,च कीं, क्या प्रांतिक भाषांना नमुने जा मुख्य भषिचे सवराष्ट्रमान्यत्व नसतें, उद हरणा, शनिश्वरानें खानदेशी मराठीत कांही अभंग रचलेठ आहेत. ते तत्ट्रालीन देवगिरी वेवील मराठी माहेटून भिन्न असून विनोदार्थ रचलेले आहेत, कोगत्या हि पोटमाझेचा दिनोदा जेथे उपयोग झाला, तेर्थे त्या पोडमाप ये गोणत्व प्ररबापित के, हें उद आहे. परंतु, ह्या गोणत्वावरून खानदेशी मराठी माषेळा अपभ्र2 डिंवा अश्दध झगून चालावया्े नाहीं, अपश्नंश हा प्रकार निराळाच आहे;- 4 वो नयुनेवजा मुख्य भाषेतस्याप्रमानं ।तिक पोडमा्ांत हि झापडलो. - शकष ख्रातिपरत्ये भाषेचे जे पोटमंद होतात आना मुख्वभाषेचे अपश जमात, ,