नमागतां | Namaagataan

मोठ्याने इंसतो ) ते आमचं गुपित आहे. काय तारा १ आमचं गुपित आहे ते--एव्हां सांगायचं नाहीं त तुला !-- रमाः--कळतं मला ! कांहीं नको सांगायला. पण तें इतक्यांत अगदीं घूळ- भेटीला जमून जाईल असं नव्हतं मला वाटलं, आतां चल दादा आंत. जरा स्नानबिन करून घे. मेला गडी नाहीं त्यानं जीव अगदीं बेजार झाला आहे ! ये आंत ! ( दत्ता उठून आंत जातो. रमा त्याच्या. मागोमाग जाते. ) अण्णा[०१--पाह्यलास आमचा दत्ता--अगदीं लहानपणी होता तसाच आहे अजून--अगदींच गंभीर आहे ! आईच्या वळणावर गेलाय आपल्या. तुझ्या स्वभाषाला अगदीं मिळता आहे त्याचा स्वभाव ! जरा थोडा परिचय होऊं दे त्याचा तुझा--म्हणजे समजेल तुला आपोआप ! तसा अबोल असला तरी मनाचा मोठा गोड आहे तो! (तिच्याकडे क्षणभर रोखून पाहून ) कां १ बोलतशी नाहींस !? ताराः--काय बोळूं इतक्यांतच !? अण्णा[०१--ठीक ठीक ! म्हणजे थोडा अवघि जायला हवाय--होय ना १ हँ पहा तारा, मी अगदीं आशेला आलोय १ एवढी ही धनदौलत, गडगंज भरलय घर, पण माणसं नाहींत घरांत ! तेंच मोठं जाणवतं मला ! तुम्हां मुलांना एव्हां कळायचं नाहीं तें. आयुष्याची दोरी तुटतेसं वाटूं लागलं कीं नव्या माणसांचे धागेदोरे जोडले जावेसे वाटतात. तेवढाच सूतभर आधार 1 मोठं वाईट आहे जिणं हें ! असं वाटत होतं मला, घरभर माणसं असावीं--- स्वतःचे मुलगे, मुली--त्या मुलांची मुलं, त्या मुलींची सुलं !--( हसायचा प्रयत्न करीत ) पण आतां हें असं झालेय ! मी न्‌ रमा--आतां हा दत्ता आला. एकटाच आला पण घर कसं भरून आलंसं वाटलं--नाहीं १ ताराः--मला चांगला अंदाज येतोय तो--भरलेले घर आहे ना आमचं १ --धनदौलतीनं नव्हे, माणसांनीं ! चालत्या बोलत्या माणसांची दौलत फार मोठी असते या असल्या दौलतीपेक्षां ! अण्णा०:--खरंयू तें ! तुला कळतंयू तें --रमेला ते कळत नाहीं. एकटीच वाढलीय ना ती पहिल्यापासून इथं ! तीच संवय आहे तिला ! ( बाहेर घंटा वाजते ) कोण आलंय--पहा पाहूं. [ तारा जाते. अण्णासाहेब अस्वस्थ होतात. सीतेला घेऊन तारा येते. ११ अंक पहिला