नारायणोपनिषत् | Narayanopanishat

१५ उपोदघात. ब्रम्हदेवाचा एक दिवस होतो त्यास कल्प असें म्हणतात, ह्याप्रमाणे २३६० कल्प म्हणजे ब्रम्हदेवाचे एक वर्ष. ह्या मानाने ब्रम्हदेव[चे आयुष्य शांभर वर्षांचें आहे, नवीन कल्पास आरंभ झाला म्हणने नदीन सुष्ट चालू होते. म्हणुन जर वेद खंरे असतील, तर अशा गोष्टी मनुष्यास स्वतंत्रपणे समजणे अशक्य आहे, जगाचा खरा इतिहास लिहिण्यास दगडावराल खेख, प्राचीन कागदपत्र, नाण्यावरील लेख, मत्तिका व॒ दगड ह्यांच्या थरांचे क्रम, अथवा त्यांत सांपडणाऱ्या वनस्पती व प्राणी! इत्याद अही मनुष्यांत साधने आहेत तर्श जग उत्पन्न होण्यापूर्वीच दरा हातिहास कळण्यास मनुष्या साधन नाहयात ७. पूर्या असें सिद्ध केले आहे कीं, वेदांतील स्व सत्यज्ञान ईश्वर- बुद्वेस्य आहे. ह्यावरून मनुष्य जगांत उत्पन्न होण्यापूर्वी जे ईश्वरबुद्धि- स्य॒ ज्ञान होतें ते जगांत मनुष्य उत्पन्न झाल्यावर मनुष्याने केले असें म्हणणे अप्रयोजक अहे ६, जर्‌ वेद कोणा मनुष्यानें केलेले असते, तर कर्ता म्हणन ते! पर्ले नांव कां घालणार नाही ! जर कत्त[ असता, तर त्याला आपले नांव न घालण्याला कांही कारण नाही. बेद हा ग्रेय अशा प्रकारचा नाही का, का्त्याने त्यावर नांव घातले तर्‌ त्याच्या नांवाला काळेखी लागेल, वेदामध्ये अनेक प्रकारची व मोठे महत्वाची इतकी विद्या भरली आहे आणि त्यावर कर्ता म्हणून नांव घालणें इतकी अब्रची गोष्ट आहे. कीं, नर खरोखर कर्ता असता, तर तो आपलें नांव घातल्यावांचन कधींही! राहेला नसता. आणखी, वेदाशिवाय दुसरा श्रॅय पाहतां ग्रंयकर्ते आपले नांव म्रँयांवर घालतात अशी वाह्ववाट फार प्राचीन काळापासून दिसून येते. वेदामध्ये अनेक प्रकारच्या विद्या पर्णपणानें व बिनचुक रीतीने सांगितल्या आहेत; आणि त्यांत- भूत; वतमान व॒ भविष्य अश्षा तिन्ही कांळांचा वृत्तांत दिलेल! आहे. म्हणून वेद हे मनुष्याच्या ज्ञानश्षक्तीच्य]