मराठी सुरस भाषांतर ४ | Maraathii Suras Bhaashhaantar 4

१. जंबूर्खंडनिमीणपवे, ] ६ भीष्मपवे. ३ अ. अ न 3 नौबदीही ठोकिल्या. आपली सेना या प्रकार -सोरें व म्हातारी-कोतारीं वजा करून प्रथ्वीं- उल्हसित. झाळळी पाहतांच सव पांडवांना व बळ-। ताळ सर्व पुरुष, तसेच र्थ, अश्व व गज तेथे वान्‌ वासुदेवाठाही अत्यानंद होऊन स्फुरण चढळें जमा झाले असून, सर्व प्रथ्वी जशी ओसाड नंतर त पुरुपव्याप्र अजुन व कृष्ण हे रथावर पडली होती. बसंळे असतां त्यांनीं हर्पीत्कपानें आपले देवदत्त युद्धनियमः व पांचजन्य नामक शंख वाजविळे. त्या उभय) असो; अशी अवाढव्य सना एकत्र के- झंखांचा '्वाने कानीं पडतांच योड्यांची तिरपीट ल्यावर त्या कौरव-पांडव-सोमकांनी युद्धाचे उडाली, व किलेकांची तर दोन्ही द्वारे सुटळीं !!नियम ठरविले. त असे:--उभय पक्षांचा वि- राजा, सिंहाची गर्जना ऐकून सामान्य श्वापदें रोध केवळ प्राप्त असंळल्या युद्धाच कालींच घाबरून जातात, ह्याप्रमा्णेच स्या शंखांचे! असावा; युद्ध सपताच इववत्‌ स्नहभाव किवा दाब्दश्रवणानें सैन्याची अवस्था होऊन, त्याचे प्रेम रहावे. प्रतिद्रंद्री जोडीस जाड असाव तत्काठ अवसानच खचट; आणि भयान सन्य |एक सबळ व एक दुबळ अश्या तऱ्हच्या जाड्या सरांवरा धाव छागळे असतां त्या रणभू्मीवरून ।छावून अन्याय करू. चेत कोणी कोणास प- पुळीचे अस कांहीं ठोळचे छोळ उठले कॉं,)सवू नथ, एकांद्यान राब्दांचा हा केला अ- दिवस असतांही सूर्य त्यांपायीं एकदम अस्तमित |सतां दब्दांनीच त्याची प्रतिक्रिया करावी, त्या- झाल्याप्रमाणें छोपळा गेल्य, व कोणाला कांहींच |वर हत्यार उपसू नथ सनतून ज्यांनीं अंग दिसेना, कांहींच ओळखेना, अशी श्थिति काहिळें. अशांना कांहीं झाठ तरी मारू नये झाली !. इतक्यांत रक्तमांसांचा तेथ पाऊस पटू |रथ्यान रथी याशींच ळढावे; गजारोहीने गजा- छागळा ! व सर्व सैन्यें दशदिशा पावूं टागळीं;]रोही याशी, घाइस्वारान या. इस्वाराशी; व प- त्यामुळें तोच एक तऱ्हेचा चमत्कार होऊन दाताने पदातीाच छढारवे. सारांद्या, उभय राहिला !: इतक्यांत हळकेच वायूनंही सुरवात योड्यांचें बळ, उत्साह, वय, इच्छा यांचा मेळ केली. तो वायु अशा तऱ्हेचा कीं, त्यावरावर | पाहून जाड्या विल्या जाव्या. कोणीही प्रति भूमीवरील वाळूंतील बारीक बारीक खंडे उडून |पक्ष्यावर प्रहार करण ता त्याला २ जरोस हांक जात. तसल्या त्या बाढुकायुक्त वायूने सं््यां-|देऊन सावच करून मग करात ता गरसावध तील. देकडी हजारे * योद्धे सडकून काढिळे. [किंबा वायाळ अ किंवा आपल्यावर राजा, अशी स्थिति असतांही उभय भेन्यांना कोणी हल्ला करीत नाहीं. अशा समजुतीन असलें कांहीं विलक्षण स्फुरण चढळें होतें कीं,[स्त्रस्थ बसळा असत करं; नये. त्याचप्रमाण, तीं सैन्ये यद्वार्थ सज्ज होऊन खवळठेल्या स-]प्रतिपक्षी दुसऱ्या काण छढण्यांत गुंतला मुद्राप्रमाणें उसळतच व्या कुरुक्षेत्रांत उर्भी|असता तन वरच प्रहार करूं नयर. तसंच, जो राहिलींः पुढें तीं. सन्ये जव्हा एकमेका शीं भिडडीं, |दारण आठा युद्धावेसुख झाटा, शस्त्रहीन तब्हांचा देखावा तर, युगांत प्राप्त झाळा असता | कित! कवचहीन झाळा, अशावर कब्हांही अस्त्र परस्परांशी टक्कर वेणाऱ्या दोन सागरांच्या संग-(टावू नव. सार थी, घाटे व याद्ध्यास राख माप्रमाणें फारच अद्भुत असा दिसत होता. | आणून ३ देणारे ळोक, तसेच शंख, नोंबदी