देवाघरचीं फुळें | Devaagharachiin Phulen

चका 1१ झिका“. ० अमत. अ वच... “यि... - 3-७... र ४ णारा जा “गाताना “अनन्य -नवनयानचरायह वाळवे ताईची फजिती ४ ४ १ क “चहाला म [ पात्रॅग--ताई-चुकतेंच ल्न क्षालेलीं व दिंवाळीकरतां माहेरी आलेलीं १८. १९ वर्षीची. माईेः:--खटथयाळ विनोदी स्वभावाची ताईची धाकटी बहीण ९ ते १०- वर्षाची. ताई सर्चितं बसलेली असते.] माई--(नाचत प्रवेशा करून) रुसू. बाइ रुखं । डोळ्यांत आलं आख ? सणाचा दिवस, अनू हे ग काय? जवत नाहींस खात नार्हीस, झालं तरी काय १ (काळजीच्या सुरांत) बोलली शा गडे ? ताई--(. चिड्टच) नाहीं ब्राई नाहीं माहे--मग काय झालं”! रागावले काँ कर्णी गुणाची खोभि माझी ताइ रूपराणी ! [तिच्या तोंडाभावतीं ओवाळून आपल्पा कपाळाशी बोटे मौडून ४ काढल्या[सारखें करते. ताह- ( रागाने) कशाला बडबड, जा तिकडे 'घडपड ! व तिल्म हातानें लोटून देते ]