चरित्रहीन | Charitrahin

८ ' चरिश्रहीन (“न हा च अ ता प हीच अट कटी अतिक आ का अ च हीच ठी न कीप कपटी आ. टी च टक ठी चि टा अहा ओटीत ग आटी विटी टी टर आवि शी चि टा टी ला आक अटी. आ. आपल पिळी 21 ळक. री २ ल अ ऑर न टीप टी च ली टी स्पापणाला वाटत नाहीं ! तीच सुदृढ मनाची बायको, सुरबालेच्या या सरळ पोरकटपणामुळे इतकी अगदीं गळून कशी गेली १ तिच मन इतकें विचलित झालं याचे कारणे काय ? सुरबालेला ओढून हृदयाशी घरून ती अज तिच्यागीं कांहीं बोलली, तें कांहीं तिच्या मनांतल्या ठेवणींतलें खास नव्हतें. आणि दुसरेही एक असें, कीं आपण जॅ बोलतों आहों, त्याचे मम आकलन करणे सुरबालेला शक्‍य नाहीं, हेंही तिला खास माहीत होतें सर्वांत आश्चर्यकारक कोणती गोष्ट असेल तर ती म्हणजे तिच्या डोळ्यांतून अकस्मात्‌ सुरू झालेला अभ्रुप्रवाह ! ते अश्रु आले कसे आणि कुठून ? याशिवाय आणेखींही एक अत्यंत महत्त्वाची गोष्ट. अशा प्रकारची ज्यांची बुद्धि- मत्ता प्रवर आहे, असे स्त्री-पुरुष भावनांचा आवेग प्रगट करावयाला कधींही तयार नसतात. कोणत्याही कारणाने तो प्रगट झाला, तर त्यांना पराकाष्ठेची दारम वाटते हें उपेन्द्राला चांगलें माहीत होतें. परंतु तश्या रीतीनें वागल्यावर, आपल्या ऊतीबद्दल तिला लवमात्र लज्ञा वाटली असावी असें लक्षण तिच्याशीं संपूर्णपणे अपरिचित असलेल्या सरोजिनीच्याही नजरेला बिलकुल आलें नाहीं ! संध्याकाळ उलटून गेला. सर्वाचा निरोप घेऊन किरणंमयी हळुहळू बाहेर येऊन गाडींत बसली. दिवाकर त्या वेळीं घरीं नव्हता. संध्याकाळच्या सहलीला तो बाहेर गेला होता. यामुळें घोटाळून रोवटीं उपेन्द्राला एकय्यालाच किरणॅमयीच्या जवळ गाडींत बसावें लागलें. परंतु किरणमयीचें त्याच्याकडे जणू लक्ष्यच नव्हतें. गाडीच्या एका कोपऱ्यांत सार्थ शकून ती स्तब्ध बघून राहिली. कांहीं मिनिटे निघून गेलीं. अशा प्रकारें चूपचाप बसून रहाणेंही मनाला बरं वाटत नव्हतें. शिवाय, किरणमयीच्या मनांत कसला तरी महत्त्वाचा विचार चालला आहे, असा उपेग्द्राचा पक्का कयास होता. परंतु तो काय असावा, हे समजून घेण्याकरतां, तो तिला म्हणाला, “ आलांत ना पाहून सार, बहिनी १ या बुद्धिमतीसहवर्तमान मला संसार करावा लागतो आहे--” किरणमयी कांहीं बोलली नाहीं. “: आषींच स्वारीला जखडून धरणं कठीण जात होतं मला, त्यांत आज