प्रवाह पतित | Pravaah Patit

प्रवाहपतित दे “ मला पाहिजे त वाचायला ” त्याचा हात बाजूला सारून ती म्हणाली. “ माझं झाल्यावर तूं वाच कीं, सरोज-सरोज रागावूं नकोस पण -ने तं पुस्तक-” “ने त पुस्तक-” त्याला वेडावून ती चालूं लागली. खोलीच्या दारांतून तिन एकदां मार्ग पाहिलें, ती रागाने तप्त झाली होती. श्वासो- च्छ्वास जलद होत होता. तिच्या शरीरांतील सरव नसा जणू थयथयाट करीत होत्या सव शरीरभर. * काकू घरांत सकाळच्या ग्हकृत्यांत गुंतल्या होत्या. सरोज कफिरा- यला म्हणून गेलेली त्यांना माहीत होतें. आणि त्यामुळे ती स्वेपाकरघरांत उशीराच येणार, म्हणून त्याचे काम जरा सावकाश चालले होतें. परंतु ती नानाच्या खोलींतून तशीच स्वेपाकघरांत आली. तिन हातांतले पुस्तक काकंच्या समोर भिरकावून दिलें आणि मोठ्या रागाने ती म्हणाली, “काकू! तुझा लाडका नाना बघ किती वेळ झोपतो, अजून देखील तो उठला नाहीं. * भिरकावलेल्या पुस्तकांतून एक अधे-का[ड बाहेर आलें होतें. तें सरोजने चटकन्‌ उचळून घेतले. आणि तिने त्या काडावर क्षणभर दृष्टि धरली. “ आणि हे पहा-पहा-पहा ” असें म्हणून तिनें तें काड काकूंना दाखविलें. तो एक फोटो होता.