इंद्रधनु | Indradhanu

मो चे शि ले त्यां प आाः चित्राला काय लहर आली कोणास ठाऊक १ दिवाणखान्यांत शिशिर कसलें तरी यंत्र विषयक माहितीचें पुस्तक वाचीत बसला होता, तेथें ती बरेचसे कागद घेऊन आली आणि त्याच्या जवळ समोरच एक खुर्ची ओढून ती व्याला म्हणाली, “ क्षिशिर मी आज एक गोष्ट लिहिली आहे, ऐकतां तुम्ही १” “ कसली बुवा ११' विशेष उत्सुकता न दाखवितां शिशिरनें विचारले. अजूनपर्यंतच्या साऱ्या आयुष्यक्रमांत तिला आतेशय सुंदर वाटलेल्या कादंबऱ्या वाचण्याची, शिफारस देखील तिनें शिशिरला कधीं केली नव्हती. फार काय तिनं स्वतः लिहिलेल्या गोष्टी देखील त्याला कधीं वाचायला दिल्या नव्हत्या, कीं वाचून दाखविल्या नव्हत्या, मग आजच तिच्या मनांत हं काय आहें ह्या बद्दल शिशिरला देखाल कुतूहल आणि आश्चवये वाटून राहिलें होतें. त्याने कसली म्हणून विचारतांच चित्राने उत्तर दिलं * माझ्या जन्मकथेवर मी गोष्ट लिहली आहे. ”* यावर कपाळाला आठी घाळून आणि हातामधील सिगारेट फेकून देत शिशिर म्हणाला, “हू बघ, एकदम जन्मकथा, सत्यकथा, हास्यकथा असे जाडे जाडे शब्द बोळून मला गुदमरून टाकू नकोस. मी पडले एका कारखान्यांतला इंजिनिअर--! तुमच्या ह्या गोष्टी आणि कादंबऱ्या मला कांही! समजत नाहींत तेव्हां जरा साध्या आणि सोप्या शब्दांत त्या गोष्टींची पूर्वीची हकिकत सांगितलीस तर बरं.”