रत्नमाळा आणि प्रतापचन्द्र | Ratanamala Ani Pratapchandra

७७2८८ ( १३) _ नांबध-- ह उगाच मी आपणाला लावून घेतल ! हे देतों टाळून १ आणि माझ खरं नांव काढिता. आतां बहेर ! तें कसें छानदार ठुझ्या जाम्याला शाभल !---तुझी स्थिती कशी झाली हे तुलाही सांगतां यंत नाहा. अ:-- पण माह्य शू वडा बनला आहे! मा या अंधार . काठहडात असतो ह्मणन बरा ! न [ह्य तर जा ता मला वडा नसताका ह्मण - माझा स्थता तुझ्या पक्षा शाभरपट वाइट ! दृढतर प्रेम बसले हि. ह जर खाचत असळ, तर माझे तुझ्या ठिकाणी कितितरी पटीने - . जास्त आहे. ह शपथ वाहून सांगेन पाहजे तर-- पण नक्की. दापथ ! शभर शापथा पक्षा ह माझ बालणे जास्त मोलाचे आहे, --खाणें पिण काँहा खचू दत नाही, निद्रा यत नाही, आणि जिवाला एक सारखा तळ मळ लागून गला आहे, ह खाचत ( पण असं असल तर मो तुला अनु ये पक्षांही मोठी साध्वे ह्मणिन-- रत्नमाला, रत्नमाला या तुझ्या नांवाचा जप कल्यास महान्‌ महान पातकांचे नेरेसन होईल; यांत कांही शंका नाहा ! अहाल्या) द्रापदी, साता यांत तुझं नांव आरंभास शोभेल. खचित _ तु महान साध्वी आहेस. मी खाणे पिण त्याज्य केलं आहे हें सूमजन वाय्ते तूंही ते टाकलेस. दर्शन होण्याची आशा नव्हती पण ईश कढृपेने _ आतां होइल असें वार्य्तेै. मग तुझे दृषषीन आतां मलाही हॉईल--पण केव्हां बरें ! उशोर नको ! घटका किंबा पळ गेलें तरी मला शंभर युगा पेक्षां जास्त वाटेल.---- सगुणा बाईचे अनंत उपकार आणि ते कर्धीही फिटणार नार्हात, हा तुझ्या शिरावर भार झाला प्रिये, तुझ्यां कोमल शरि आ 7 रा वर नाहा मा इतक आझ ठवावयाचा, मी सगुणीस सांगेन आणिंतें . सव माझ्या शिरावर बेईनः---गांठ कशी पडली हें ती सांगेल,--हंं वि . चारान तर त आते[-पजवलगा,---वः या एका शब्दाने जो मला आनंद झाला, ती किती हणून सांगूं याचं माप कोणीही करू शकणार नाही. धन्य हा सुमंत राव प्रिये, मला जिवलग हटलेॅस एवढ्यानेंच वन्य झाल. _ मला आपली झ्षणणार नसल्यास छे ह काय बरे एक वेळ नव्हे, शंभर वेळ बुला मी आपली ह्मणता माझी नव्हे असे जर माझ्या मुखाने येईल तर हें मुख