रामायणें भाग ३ | Raamaayanen Bhaag 3

३२. आद्यार्रामायण ११ तो जातां रात्रिचरी म्हणती, 'सीते, । ब संप, दारा हो, । राज्याची तळीबित भोगावा संपदा राहो.' ॥ ११० सीता म्हणे, 'रहा गे! दासींनीं मब्य काय सांगावें १ । हंसींनीं निजहंसा काकींनीं वायसां गावें.? ॥, १११ दासी म्हणती, *म्हणत्ये राजाडुनि अधिक कीं नरा, खाबी, । मोटी खोटी कोटी, प्रमु निंदी, हे न राखावी, ॥ ११२ त्रिजटा म्हणे, “कुमति हो! वांचा, साध्वीस हात नोटून, । म्यां सतर देखिला दुशग्ुख मरतो धर्म सोडून.' ॥ ११३ उद्दंधनें मराया वेण्युद्व्‌थने सती गळा बांधी, । कां धीर कपि उपेक्षिल १ तुटली आशा पुन्हां सांधी, ॥ ११४ प्रमुतें स्तबूनि वंदूनि युद्रा दे कुशळ वृत्त आयकवी, । तैचूडामणि घेउनि, पुसुनि निषे वीरराय केबी. ॥ ११९ वन मोडी, वनपाळप्राण हरी काळसा, महाबळ है, । कलहा करि, वघि अक्षा, बहु मयिले, बोलिले खळ *ही.' ॥ ११६ घननादजह्माल्ला दाटुनि घे सांपडोन बांधून, । नेती समभेसि म्हणती, “खावा हिरवा, न रांघून,' | ११७ पुसतां कथी दुशास्या, *शूर्पणखाघ्राणकर्णे कापबिता । खळहंता मत्स्वामी श्रीराम खळांसि तापविता, ॥ ११८ मी बाततुत हबूमान्‌ दूत, श्रीज़ञानकी पहायास । आलां, देखुनि धालों, सैथिक झाला मेहायास. ॥ ११९ प्रमुचें खीरत्र तुवा बहुधा न कळोनि आणिलें चौर्ये, । शोर्यें राम अधिक, दे, मरसील स्पष्ट त्‌ क्रोयें.' | १२० या वाक्यें पुन्रेव्घें वैनेबळभंर्ग अरी करी क्रोध, । मारुतिस म्हणे, '्रयुला करिसी तूं माकडा ! बोध. ॥। १२१ १, राक्षसी, ३. मरण पाव नको, [पुढें गीति २०६ पहा.] ३. बाबद, ४. कल्वान. ५ सपन! हा शब्र्‌ संस्टृतांत पुर्निंगी आहे. ६. गळफांसानें, ७, वेणीच्या बर वांबण्यानॅ. ८, ह्या सीतेचे किरोभूषण, ९. सुधी, पंडित, १०, अशोकक्न, येथें 'बन' झब्दाच्या कच्यायीचें ग्रहण म करतां लक्षणेने ढक्ष्या् बो (दक्ष इस्यादि) खाचें म्हण ळें आहे, दया झब्टव्यापारास रकमा अले भाब भादे, ११. खाडति. १२, हाय, १३. सफळ, १४. मोठा थम, १५, अकषबदाे, १६. भझोकुवन भाणि राक्षससैन्य बांच्या ताझालें.