मानवता - पूर्ति - साधन | Manavta Purti Sadhan

(१७) अशा प्रकारच तोतेरीय मत्राच्या व इतर मत्राच्या छदादिकाचा निर्णय केला आहे निवेदनात इतररीं उदाहरणें पुरेत सन्गचे अर्थ च लेखनपद्धतिः--मत्राचे अर्थ, खडराजदीक्षितकत भाष्य, बहवूचसध्यापद्धति माष्य, भट्टोजी दीक्षितश्त भाष्य ( त्याचीं द्वैती मरते सोडून) आणि श्रीडष्णपडितटल भाष्य याच्या समन्वयाने दिले आहेत. कोणत्या शब्दाचा कोणता अभ हं न दाखविता नुसता सरळ अर्थ देण्याने सत्र म्हणता म्हणताच सद्दज अर्थ घ्यानात येण सुसकृत पदवीघराससुद्धा जमणार नाहीं, व दिलेल्या अर्थाचा पारसा उपयोग होणार नाही फक्त अर्थ देणे इ सदर भरले जाईल, म्हणून भाष्य पद्धतीने मत्रातील दाब्द (अन्वय क्रमानें ) क्सात देऊन त्यापुर्दे त्या दाब्दाचा सामान्य ब विद्येष अ दिला आहे. मत्र म्हणत असताच अर्थ समजल्याने भावना उद्दौ- पित हाणे सोपें होईल, अर्थ आणि न्या अर्थानुणार भावना असल्या म्हणजे त्या मत्रान होणारा लाम पूर्णपणें होतो, हे लेडब्टिर यानीददि सागितले आहे *1निणयसागर पोथ्यात छापले आहेत त्याप्रमाणें दाद दाक्‍्य तेर्थे न तोडता, एका मोत्या समासासारखे मनत्राचे दोन चरण छापर्णे, छपाईच्या दृष्टीने सोईचें असलें तरी मत्र म्हणताना छुटें थाबावे ईं न वळल्यानें पूर्वी दिलेल्या उदाहरणाग्रमा्णे वाटेल तिर्थे दाब्द तोडले जातात, म्हणून भाष्य पद्धतीने द्याक्य तिर्थे हब्द तोडून मत्न दिले आहेत उदा० ' आपोहिष्ठामयोभुचस्तानऊ्जेंद'रातन? असं न देता “आपो हि छा मयोसुवस्ता न ऊर्ज दधातन” भसे दिले आहेत कोणी म्हणतील दी ग्रंथाचा निस्तार कशाला केला! दोणी म्हणतील कीं आणखी अयुमव दिले असते तर वर झालें असतें, एकदाच सन्घ्या करणारांची सरल्या दिवरेंदियिस वमी होत चालली अमत, 'त्रिशल सप्या, अनेक न्यास, मुद्रा इतके कशाला अमे दोणी म्हणतील झ्या स्मृति- पुराणकार क्पिमहर्षाथी, कल्प्रिमावाचें आाथींच यर्णन कसन टेवें आहे. त्याना या रेखवकावेक्षा पुष्यळच जास्त अफल होती. त्यानीं केलें म्ह्णून च शाखतविण्द, निटाघार, छाटाछाट करणें अथ>खत या नात्यानें मदो असल्यानें आणि * न लुडिभेद जनवेत्‌ ' अशी मगवताची आज्ञा असल्याने व्मीत वमी जिते भाग पडलें ठितकेंच दिलें आहे. प्रय वाचणाऱ्या