चंद्र मंडळ | Chandramandal

अंक १ ला ३. आपल्याला आपलं भाड्याचंच घर बरं! भाड्याच्या घरांत राहून रोती- बागाइतीवर जें कांहीं उत्पन्न येत आहे त्यावरच निवाह करणें आतां क्रमप्राप्त आहे. गिरिज्ञा० -- पण एवढा मोठा वाडा! विकायचा अन्‌ दुसऱ्याच्या ताब्यांत द्यायचा म्हणजे कसंसंच वाटतं. आपणहि कांहीं थोडाथोडका खच केला नाहीं वाड्यावर. “ भाऊ० -- आपल्या स्वतःसाठीं झालेल्या खचापेक्षां कमीच असेल. पण तें कसंही असो. प्रस्तुत संकटांतून मुक्त होण्यासाठीं वाड्याचा जेवढा उपयोग होईल तितका माझा स्वतःचा सुद्धां होणार नाहीं. माझ्या या साडेतीन हात देहाची किंमत पन्नास हजार रुपये थोडीच येणार आहे ! माणसाची किंमत पैशावर असते हें आतां मात्र मला निखालस खोटं वाटू लागलं आहे ! गिरिजञा० --मला वाटतं नानासाहेबांना कांहीं दिवस थांबायला सांगावं ! थोडी फार आणखी मुदत मागून घ्यावी. भाऊ० -- आणखी मुदत मागण्यांत काय खारस्य आहे! त्या मुदतींत पसे उत्पन्न होणार आहेत थोडेच १ इंश्वरानं सगळीं बाज उत्पन्न केलीं पण पैशाचे बाज त्याला सुद्धां उत्पन्न करतां आलं नाहीं. आतां यक्षिणीची कांडी फिरून, एखाद्या अकल्पित ठिकाणीं जर पैशाचा सुगावा लागला तर कोणास ठाऊक ! गिरिजा० -- इरा ! तसं म्हणजे तें आपलं नाटक कादंबऱ्यां- तून होतं. खरंच जर तसं झालं असतं तर सँक्टाची कोणी काळजी