चन्द्र कला | Chandrakalaa

चन्ट्रकळा क करा 7 *./ अ 2 6 / ८0 /च / चीच डी च. अभे... /च. अचि.ळच /से. (चे अन... च. डी पिढीस डि “ितक.अन साच आ १ ल औक आ. रचे अर चि आच / च्च /च / च्छ ८ 2 च 7 फि क क च 7 रच. “भि ७ च. 2 ८7 क बावळी कल्पना म्हणेळ तर म्हणूं दे, मरू दे त्यांना; समुद्राचं तळ, वर वर उडणाऱ्या पाकोळ्यांना दिसलं असतं तर मोठमोठ्या शास्त्रशांना कशाला डोकेफोड करावी लागली असती त्यासाठीं ! समुद्राच्या वरच्या पाणथरा- लाच समुद्रसर्वस्व मानून, त्यांतच आपली पडछाया बघत बघत त्या पापुद्यावर भराऱ्या मारणाऱ्या पाकोळ्यांची महत्ता, त्यांच्यापुरतीच असणार ! पाण- बुड्याला नांवें ठेवण्याच्या भानगडीत असल्या फडफडणाऱ्या पाको- ळ्यांनीं न पडणेच बरे नाहीं कां ! “ मला असं पुन्हां पुन्हां वाटते कला ! मला जडलेल्या या व्यवहार- विन्मुखतेच्या असाध्य महारोगामुळें, मोझ्यापेक्षां तुलाच अधिक कष्ट न्‌ त्रास नाहीं कां सोसावे लागत १ हा दुर्घर महारोग जर असाच आणखी कांही कालपर्यंत माझ्यावरील आपला अंमल उठवू शकला नाही; तर वु कसें होईल कला ! एका महारोग्याने दुसऱ्या निरपराध पण साध्या भोळ्याभाबड्या जावास, दुःखाच्या खाद्देत नेऊन गळ्यापर्यंत गाडावे व त्याच्या विव्हळण्याचे भेसूर सूर आपल्या उघड्या कानांनी ऐकावे हे मला नाही सोसखवणार ! माझ्या बाबतीत मी तेवढी काळजी कर्घीच केलेली नाहीं; पण. . .माझी कला...! ” कान्तास एकाएकी अनावर हुंदका आल्याने त्यान बोलण थांबविल॑. कळेने कान्तास सावरून आपल्या पदराने त्याच्या डोक्यास व मस्तकास वारा घालण्यास सुरुवात केली, कलेन पुष्कळ प्रयत्न करून पाहिला, पण तिचा मळा रुद्ध झाल्यानं, तिच्या तोडांतून शब्द बाहेर फुटेना ! थोड्याच वेळांत कान्ताच्या मनाचा आवेग ओसरल्यावर, कलेच्या कपाळावरून हळूंच हाव फिरवीत कान्तानं आपलें बोलणे पुढें ताणलै--- “ माझी कला, मी आज कोणत्या स्थितीत बघत आहे ! हळदीच्या गाभ्यासारखी--सोनसळीसारखी-माझ्या कलेची देहयक्टि कदी मलूल अन्‌ क्लान्त ज्ञालली आहे ! आज कित्येक महिने सारखे चालले आहेत नुसत्या विचारांत कीं एखादं सुन्दरस टॉनिक आणून तें तरी द्यावं; पण नुसत्या विचारापेक्षां आधिक काय घडलं आहे या हातून ! कला ! अन्‌ ठुला नारी ग वाटत कर्षी १ कॉ, इतर चारचौघी बायकांप्रमाणं आपणांखसहि दोन दागिने धालून