भक्ति परमार्थ पर कविता | Bhaktiparamaarthapar Kavitaa

55/10 Ratings. 1 Review(s) Add Your Review
Bhaktiparamaarthapar Kavitaa by नारायण चिंतामण केळकर - Narayan Chintaman Kelkar

More Information About Author :

No Information available about नारायण चिंतामण केळकर - Narayan Chintaman Kelkar

Add Infomation AboutNarayan Chintaman Kelkar

Sample Text From Book (Machine Translated)

(Click to expand)
मनाचे *ोवा. मना भाव हा ठेब्रिंतूं कृष्णपार्यी, मको चाचपू अन्य कोटेंचि कांहीं । मना भावनेने गती या जिवासी, मना भाव हा पण दावी सुखासीं. ॥ मना भावळेसारिखा ,कृष्ण आहे, ययाची प्रचीती बहूतेक पाहे, जशासी तसा राखिताहे विचारु, मना दपणाचा जसा का प्रकारू. || मना कीर्तनीं चिंतनीं काळ सारीं, मना गोमटें काय तं गा विचारीं । नसे शाश्वतू येथिंचा लोकघंदा, किती रे किती तूजला सांग्ुं मंदा. ॥' मना अंतरीच्या श्रमालागि जाळीं, नसे सार संसार हा वीं त्रिकाळीं । म्हणोनी समस्तांसि सोडोनि राहे, जिवीं आपुल्या कृष्णरूपासि पाहें. ॥ नव्हे ऐकदेशी नव्हे संर्वदेशी, नव्हे वश्य हा कोणत्या साधनासी, । बहुतां प्रकारें तुला सांगताहें, जिबीं आपुल्या कृष्णरूपासि पाहें. | न चाले मना बुद्धिचा तके कांहीं, जया शोधितां बेद थेक्कीत पाही । विचारें करोनी मना ठायीं राहे, जिवीं आपुल्या कृष्णरूपासि पाहें. ॥ नव्हे प्रा्तही युक्ति नाना करीतां, नव्हे प्राप्त हें साधनें आचरीता । मना साच रे दाखवीलें तुळा हें, जिवीं आपुल्या कृष्णखरूपासि पाहें. ॥ मना सोडे तूं सोडि तं आ्रांतिजाळें, मना वासनेचें असे तोंड काळें, । सुखे तूं बसें निश्चळें एक ठायीं, जिवीं आपुल्या कृष्णरूपासि पाहीं. || नये रे मना कोणि कामास येथे, असे रे मना सर्व हैं व्यर्थ नातें, । नसे शांति रे मानसा अन्यठायीं, जिवीं आपुल्या कृष्णखरूपासि पाहीं. ॥। मना साच रे पाहतां एक नाहीं, दिसे जीतुकें तीतुकें मोध पाहीं, । असें अन्‌भवें साच वाटे मला हें, जिवीं आपुल्या कृष्णखूपासि पाहें. ॥ मना दुर्गमू दुर्गमू बोध ज्याचा, नसे ठाउका पार कोणा तयाचा, । परी ह्यांत रे गोमटें हेंचि आहे, जिवीं आपुल्या कृष्णरूपासि पाहे. ॥ मना रुक्मिणीवछभू वेदवेद्य, असे साच रे आदुआदू अगाधू, मना नाहि रे याविणें अन्य कांहीं, जिवीं आपुल्या कृष्णरूपासि पाहीं. |) मना अक्षरू श्रीगुरू ज्ञानमूर्ती, परानंददाता चिदानंदज्योती, । तयाच्या पदीं सर्वदा तूंचि राहें, मना सर्व तें सूख तेथेचि लाहे. ॥ मना पाहे पां छोक हे श्रांत जाले, मनुष्यत्व पावोनियां व्यर्थ गेले, । जनें पाहुनी ऐकुनी मंद होती, परी पाठिची वाट ते चालताती. ॥ ९७ ९८ १. एकाच विवक्षितस्थळीं असणारा अथवा वाटेल तिकडे सांपडणारा असा नाहीं ३ २० (आश्रयाने) थक्क झालेला. ३. व्यर्थ, ४. वेदांना माहीत असा. ५. “आयदु* हरे “आध* (मूळचा “भनादि?) याचें जुन्या मराठींतील रूप आहे. येथील द्विरुक्ति निश्चयात्मकता दाखविते. ६. नित्य




User Reviews

No Reviews | Add Yours...

Only Logged in Users Can Post Reviews, Login Now